Κορομηλιά

Είναι γνωστή και με την ονομασία τζανεριά και τζαρνικιά. Η καταγωγή της είναι από τις Μεσογειακές περιοχές όπου τις καλλιεργούσαν πριν 2000 χρόνια. Σήμερα βρίσκεται και καλλιεργείται σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας.

Το δέντρο φτάνει σε ύψος τα 12 μέτρα , έχει μεγάλα οδοντωτά φύλλα που εναλλάσσονται και χνουδωτά

παράφυλλα. Τα άνθη της είναι λευκά, σχηματίζουν ταξιανθίες και μοιάζουν με αυτά της βερικοκιάς και της αμυγδαλιάς, τα δε κλαδιά της όταν είναι τρυφερά, είναι τριχωτά.

Ο καρπός της κορομηλιάς είναι το κορόμηλο. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με εμβολιασμό, κυρίως της αμυγδαλιάς, αλλά και με σπορά. Είναι ανθεκτική στο ψύχος, ακόμα και στους ανοιξιάτικους παγετούς. Εάν κοπούν οι παραφυάδες τότε ευνοείται η γρήγορη ανάπτυξη του φυτού αλλά εξασθενίζει κιόλας και είναι επικίνδυνο να ξεραθεί. Οι ρίζες της είναι επιπόλαιες και έτσι μπορεί να φυτευτεί και σε ρηχά εδάφη, ακόμα και σε γλάστρες. Ο κορμός της βγάζει όταν τραυματιστεί μία κολλώδη ουσία σαν ρετσίνι, χρώματος κίτρινου ή πορτοκαλιού το οποίο προσελκύει πολλά έντομα.

Δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό φυτό και γενικά είναι σκληραγωγημένο έτσι γίνεται και υποκείμενο εμβολιασμού για μεγάλη ποικιλία οπωροφόρων δέντρων. Προτιμά τη μοναξιά και όχι τις συστοιχίες δέντρων. Αποδίδει καρπούς πολύ νωρίς, μόλις από τον τρίτο χρόνο της ζωής της.

Ένα είδος κορομηλιάς είναι και η μπουρνελιά που βγάζει τους πιο νόστιμους, αρωματικούς και μεγαλύτερους σε μέγεθος καρπούς τις μπουρνέλες.

Η κορομηλιά είναι είδος φυτού του γένους προύνος, το οποίο περιλαμβάνει πολλά οπωροφόρα δέντρα. Αυτά, σύμφωνα με τη συστηματική κατάταξη, αποτελούν ιδιαίτερα γένη. Χαρακτηρίστηκε από τον Λινναίο αρχικά ως ξεχωριστό είδος, νεότερες όμως απόψεις τη θέλουν υποείδος του είδους Προύμνη η οικιακή (Prunus domestica), που είναι η δαμασκηνιά και ονομάζεται Προύμνη η οικιακή, υποείδος εμβόλιμος. Ευδοκιμεί σε διάφορα κλίματα και σε ορεινά ή πεδινά εδάφη.

Είναι φυλλοβόλο δέντρο και ο καρπός του είναι δρύπη, σχεδόν σφαιρική, με λείο εξωκάρπιο και κίτρινο , κόκκινο ή ιώδες χρώμα. Έχει οδοντωτά φύλλα και μεγάλα λευκά άνθη, που εκπτύσσονται ανά δύο ή περισσότερα, πιο μπροστά από τα φύλλα. Τα άνθη έχουν πέντε σέπαλα και ισάριθμα πέταλα, ενώ οι στήμονες φτάνουν τους 30. Το μεσοκάρπιο είναι σαρκώδες και χυμώδες.

Ασθένειες
Η κορομηλιά προσβάλλεται από τις ίδιες ασθένειες με την αμυγδαλιά και την κερασιά . Επιπρόσθετα, εχθροί της είναι τα υμενόπτερα έντομα Οπλοκάμπη η μικρά (Hoplocampa minuta) και Οπλοκάμπη η κίτρινη (Hoplocampa flava) και μύκητες του γένους εξώασκος (Exoascus).

Ιστορικά στοιχεία
Το δέντρο ήταν γνωστό από τα αρχαία χρόνια. Αναφέρεται μάλιστα από το Θεόφραστο ως σποδιά ή προύμνη. Σήμερα είναι γνωστό με τα ονόματα κορομηλιά, ερικιά ή ρικιά και τζανεριά.

Ποικιλίες
Μηλοφόρος (maliformis) γνωστή κοινά με τις ονομασίες μιραμπέλλα (μπερικέτια)
Κηρώδης (ρεγκλότες, var. cereola)

Πηγή:el.wikipedia.org

Εγκατασταση

Το έδαφος, που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για την εγκατάσταση ενός κορομηλεώνα, οργώνεται πριν απ' τη φύτευση σε βάθος 30-40cm. Το όργωμα αποσκοπεί στην καταστροφή των πολυετών ζιζανίων και στην αφρατοποίηση του εδάφους, που είναι απαραίτητη για την καλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος των δένδρων. Πριν απ' το όργωμα λαμβάνονται δείγματα εδάφους και γίνονται αναλύσεις και ανάλογα με τα αποτελέσματα της ανάλυσης καθορίζεται το είδος και η ποιότητα των χημικών λιπασμάτων, που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη των δέντρων. Αν η εξεύρεση κοπριάς είναι εύκολη, τότε ενδείκνυται η προσθήκη 2-3 τόννων κατά στρέμμα για τη βελτίωση της γονιμότητας του εδάφους. Μετά το όργωμα και κατά μήκος των γραμμών φύτευσης των δένδρων, το έδαφος απολυμαίνεται συνήθως με χλωροπικρίνη.

Φυτευση

Η καταλληλότερη εποχή για τη φύτευση είναι από τον Νοέμβριο μέχρι τέλος Φεβρουαρίου, οπότε η κορομηλιά βρίσκεται σε λήθαργο. Το χειμώνα βρίσκουμε στα φυτώρια και γυμνόρριζα φυτά, που είναι πιο οικονομικά. Τον υπόλοιπο χρόνο προμηθευόμαστε δενδρύλλια σε γλάστρα και η φύτευση γίνεται με μπάλα χώματος. Καλό είναι να αποφεύγουμε ημέρες με υπερβολικά υψηλές θερμοκρασίες ή βροχοπτώσεις. Επιλέγουμε μια ηλιόλουστη θέση στον κήπο μας, όπου ανοίγουμε ένα λάκκο με διαστάσεις 70*70cm. Τοποθετούμε τοφυτό στο κέντρο του λάκκου σε λίγο μεγαλύτερο βάθος από εκείνο που είχε στη γλάστρα και προσθέτουμε χώμα από τον κήπο μας, το οποίο έχουμε αναμείξει με καλά χωνεμένη κοπριά ή κομπόστ (σε αναλογία 2:1) και 200gr από κάποιο πλήρες βιολογικό λίπασμα τύπου 12-12-17, κατά προτίμηση βιολογικό. Αν το φυτό μας είναι γυμνόρριζο, προσέχουμε το σημείο εμβολιασμού να βρίσκεται 10cm πάνω από την επιφάνεια του εδάφους. Τοποθετούμε ένα ξύλινο πάσσαλο στήριξης, πιέζουμε με τα χέρια ελαφρώς το χώμα γύρω από το δένδρο και ποτίζουμε καλά. Βυθίζοντας το λάστιχο του ποτίσματος μέσα στο έδαφος, θα φύγει ο αέρας που έχει παγιδευτεί μέσα στο λάκκο και θα ενσωματωθεί καλύτερα το φυτό στο χώμα.^[1]

Αρδευση

Με την άνοδο της θερμοκρασίας την άνοιξη, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, η κορομηλιά χρειάζεται τακτικό πότισμα, περίπου μία φορά την εβδομάδα, ανάλογα με την περιοχή και το έδαφος, ακόμα και κατά την περίοδο της καρποφορίας.^[1]

Λιπανση

Η κορομηλιά μπορεί να αναπτυχθεί και σε άγονα εδάφη. Επειδή όμως είναι ιδιαίτερα παραγωγική, προσθέτουμε στο έδαφος στις αρχές της άνοιξης 300 - 500gr από κάποιο βιολογικό λίπασμα του τύπου 12-12-17 (ανά δένδρο) ετησίως. Όταν μπει σε πλήρη παραγωγή, επαναλαμβάνουμε την παραπάνω δόση το φθινόπωρο ώστε να αναπληρώσουμε τα θρεπτικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή των πολυάριθμων καρπών. Η διασπορά των λιπασμάτων, γίνεται επιφανειακά, κάτω από την κόμη του δένδρου ή με ενσωμάτωση σε αυλάκι το οποίο ανοίγουμε στην περιφέρεια της κόμης του δένδρου.^[1]

Κλαδεμα

Τα πρώτα χρόνια διαμορφώνουμε το σχήμα του δένδρου σε κύπελλο (αφήνουμε 3 ή 4 κύριους βραχίονες), έτσι ώστε να επιτρέψουμε την είσοδο του αέρα και του ηλιακού φωτός στο εσωτερικό του και να ευνοηθεί η ανάπτυξη εύρωστων και υγιών φυτών με πλούσια καρποφορία. Τα επόμενα χρόνια φροντίζουμε τους χειμερινούς μήνες να αφαιρούμε τα ξερά και ασθενή κλαδιά, καθώς και εκείνα που κατευθύνονται στο εσωτερικό της κόμης σε χαλάνε το σχήμα του δένδρου. Σε περίπτωση που αναπτυχθούν λαίμαργοι βλαστοί στη βάση του δένδρου, τους απομακρύνουμε γιατί ευνοούν την ανάπτυξη ασθενειών στην περιοχή του λαιμού.^[1]

Ωριμανση - Συγκομιδη

Η εποχή ωρίμανσης των κορόμηλων εξαρτάται από την περιοχή και το υψόμετρο, με πλέον συνηθισμένη να είναι από Ιούνιο έως και Αύγουστο. Όταν οι καρποί αποκτήσουν το χαρακτηριστικό χρώμα της ποικιλίας (πράσινο, κίτρινο ή κόκκινο) και τη γλυκιά γεύση τους. Συνήθως η συλλογή διενεργείται σε 2-4 χέρια από το δένδρο, κατά προτίμηση τις πρωϊνές ώρες και με μεγάλη προσοχή, ώστε να διατηρηθεί ο ποδίσκος του καρπού και το χνούδι.^[1]