Ποιοι καλλιεργούν το 2014 τσάι στον Όλυμπο σε υψόμετρο 1.000 μέτρων;

Η Στεφανία Τσουμάνη ανακαλύπτει θησαυρούς στη λαρισαϊκή "έρημο".

Δύο αδέρφια από τη Λάρισα, που κατάγονται από την Καρυά Ολύμπου, ξεκίνησαν πριν 5 χρόνια να καλλιεργούν πραγματικό τσάι Ολύμπου. Ο Δημήτρης και ο Βασίλης Χαλκιάς, από τους πρώτους που ξεκίνησαν αλλά και ολοκλήρωσαν επιτυχώς αυτή την προσπάθεια, κατόρθωσαν με πολλές δυσκολίες και αντιξοότητες να κάνουν το περίφημο τσάι Ολύμπου προσιτό σε όλους και μάλιστα καλλιεργώντας το με φυσικές μεθόδους στα 1000 μέτρα, στις νότιες πλαγιές του Ολύμπου.

Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με την καλλιέργεια τσαγιού και βοτάνων; Ξεκινήσαμε πριν 5 χρόνια πηγαίνοντας στον Όλυμπο και μαζεύοντας τσάι του Ολύμπου με σκοπό να πάρουμε το γνήσιο σπόρο. Από το σπόρο αυτό σκοπεύαμε να φτιάξουμε φυτά που θα καλλιεργούνταν σε σχεδόν ίδιες συνθήκες, δηλαδή στα 1000 μέτρα με τελείως φυσικές μεθόδους, όπως φύονται και στον Όλυμπο. Η μόνη διαφορά είναι ότι πλέον καλλιεργούνται σε χωράφι.

Συναντήσατε δυσκολίες; Η διαδικασία αυτή ήταν πολύ δύσκολη γιατί η επιτυχία από το σπόρο που μαζέψαμε στο να καταφέρουμε να γίνει φυτό ήταν 5 με 10 τοις εκατό. Αυτό συνέβη γιατί και εμείς δε γνωρίζαμε τη διαδικασία αλλά δεν ήξερε και κανένας γεωπόνος ή σχετική βιβλιογραφία ώστε να μας καθοδηγήσει. Κάναμε πολλά λάθη και από τα λάθη μας μάθαμε και έτσι χρονιά με τη χρονιά το ποσοστό ανέβαινε και έχουμε φτάσει στο 60 με 70 τοις εκατό.

Το τσάι που κυκλοφορεί στο εμπόριο γενικά είναι καλλιεργημένο ή έχει συλλεχθεί από το βουνό; Όλα τα τσάγια του εμπορίου είναι καλλιεργημένα γιατί απαγορεύεται για εμπορικό σκοπό να πουλάς τσάι που μάζεψες από τον Όλυμπο ή από οποιοδήποτε άλλο βουνό . Δυστυχώς όσοι μαζεύουν το ξεριζώνουν ενώ θα μπορούσαν απλώς να το κόβουν με ένα ψαλίδι ώστε να ξαναφυτρώσει. Υπάρχει μια σύγχυση σε σχέση με το τσάι του βουνού γιατί δε μπορεί να ονομάζεις τσάι του βουνού αυτό που καλλιεργείται σε μηδέν υψόμετρο! Ευτυχώς ο κόσμος σιγά σιγά αρχίζει να ξεχωρίζει το πραγματικο Τσάι του Βουνού!

Εσείς καλλιεργείτε στα 1000 μέτρα, με φυσικές μεθόδους; Επιλέγουμε να καλλιεργούμε φυτά τα οποία φύονται αποκλειστικά στον Όλυμπο με σπόρους που προέρχονται από το βουνό. Επιλέξαμε από την αρχή αυτό το δρόμο και έτσι πορευόμαστε αν και η ζήτηση αυξάνει συνεχώς. Στα χωράφια μας η καλλιέργεια γίνετε με απόλυτα φυσικούς τρόπους και τα κτήματα δεν είναι ποτιστικά. Επομένως αφήνουμε να συμβεί φυσικά όλο αυτό και, αν και χάνουμε σε ποσότητα, κερδίζουμε σε ποιότητα. Καλλιεργούμε με τον παραδοσιακό τρόπο, συλλέγουμε με το χέρι προσεκτικά και αποξηραίνουμε επίσης παραδοσιακά.

Πώς γίνεται η αποξήρανση; Έχουμε μια μεγάλη αποθήκη με ελάχιστο φως, καθόλου σκόνη και τεράστια δίχτυα. Εκεί απλώνουμε τα βότανα και ανάλογα με τις συνθήκες και το φυτό χρειάζονται περίπου 15 με 20 μέρες για να είναι έτοιμα. Οι μεγάλες μονάδες επεξεργασίας αρωματικών φυτών τα αποξηραίνουν με διαφορετικούς τρόπους, εμείς έχουμε επιλέξει τον παραδοσιακό. Στη συνέχεια τα συσκευάζουμε και προμηθεύουμε τα καταστήματα εμείς οι ίδιοι, χωρίς μεσάζοντες.

Ποιος ιδιότητες έχει η ποικιλία τσαγιού που καλλιεργείτε; Στον Όλυμπο καλλιεργούμε την μοναδική ποικιλία του Ολύμπου Sideritis Scardica, με αντιβακτηριδιακές, αντιφλεγμονώδεις, αντιοξειδωτικές και πολλές άλλες ιδιότητες. Τελευταίες μελέτες σε γερμανικό πανεπιστήμιο αναφέρουν ότι δρα κατά της νόσου του Αλτσχάιμερ. Υπάρχει μεγάλη ζήτηση για το συγκεκριμένο τσάι (Sideritis Scardica) γιατί εκτός από τις φαρμακευτικές του ιδιότητες έχει και μοναδικό άρωμα. Από πέρυσι δοκιμάσαμε να στείλουμε τα προϊόντα μας σε Ολλανδία, Αγγλία και Ουκρανία. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ ενθαρρυντικά και μάλιστα από λαούς που το τσάι και γενικότερα όλα τα αφεψήματα είναι στην καθημερινότητα τους. Κάθε χρόνο αυξάνουμε σε στρέμματα τις καλλιέργειες γιατί η αγορά του εξωτερικού απαιτεί πολύ μεγάλες ποσότητες.

Και από αρωματικά βότανα; Καλλιεργούμε και αρωματικά βότανα και συγκεκριμένα θυμάρι, ρίγανη, δενδρολίβανο, λεβάντα, μελισσόχορτο, δυόσμο, μαντζουράνα, τίλιο, δάφνη, άγρια μέντα και βαλσαμόχορτο. Η σύσταση του εδάφους του Ολύμπου, δηλαδή το πετρώδες έδαφος, σε συνδυασμό με το υψόμετρο και το γενικότερο το μικροκλίμα του Ολύμπου δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για να καλλιεργήσει κανείς σχεδόν φυσικά.

Πηγή: LARIZONA DREAM

Να καλλιεργήσω ιπποφαές;

«Κάνοντας κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα, μπορείς να πετύχεις»,

πιστεύει ο Αντώνης Μπουζάκης, ο οποίος αποφάσισε να καλλιεργήσει
το θαυματουργό δένδρο που, όπως λέει ο θρύλος, θεράπευε τα άρρωστα
άλογα των στρατευμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου: το ιπποφαές.

της Χριστινας Ταχιαου

Ιδιοκτήτης εταιρίας πληροφορικής κι ενός μικρού πάρκου φωτοβολταϊκών,
κατάλαβε ότι η κρίση θα φέρει δύσκολα χρόνια για τη δουλειά του.
Έχοντας μεγαλώσει στην Κρήτη, ο χώρος της καλλιέργειας δεν του ήταν
κάτι άγνωστο. «Μου αρέσει και η δημιουργικότητα. Επειδή η δουλειά μου
στην πληροφορική είναι απαιτητική, έψαξα για κάποιο είδος που
δεν θα απαιτούσε διαρκή παρουσία μου και φροντίδα και κατέληξα στο ιπποφαές».

Πρόκειται για ένα φυτό οι καρποί του οποίου περιέχουν βιταμίνη C, Ε, Β,
λιπαρά οξέα κι έχουν, αντιοξειδωτική, αντιμικροβιακή και
αντιφλεγμονώδη δράση και χρησιμοποιούνται ως συμπλήρωμα διατροφής
και συστατικό φαρμακευτικών και καλλυντικών σκευασμάτων. Τα τελευταία
χρόνια το ιπποφαές είναι αρκετά δημοφιλές και στην Ελλάδα. 

Έτσι, ο κύριος Μπουζάκης αποφάσισε να ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη καλλιέργεια,
βάζοντας σε ένα κτήμα 17 στρεμμάτων στο Ζαγκλιβέρι, έξω από τη Θεσσαλονίκη,
2.000 φυτά. «Όταν ξεκινήσαμε, δεν υπήρχε καλή πληροφόρηση με αποτέλεσμα
να δυσκολευτούμε στην επιλογή των φυτών. Σήμερα είναι κάπως καλύτερα
τα πράγματα. Αγοράσαμε τα φυτά προς 5 ευρώ το ένα ενώ σήμερα βρίσκονται
και με 2,5 - 3 ευρώ. Ένα μεγάλο έξοδο είναι στην περίφραξη, καθώς τα ζώα
τρων το ιπποφαές».

Πέρσι τα φυτά, που στο μεταξύ έγιναν δένδρα (το ιπποφαές φτάνει μέχρι 2,80 - 3 μέτρα),
έβγαλαν τον πρώτο καρπό. «Το πρόβλημα είναι η συλλογή.
Ο καρπός είναι μικρός και έχει αγκάθια. Δεν υπάρχει μηχανικό μέσο που να
βοηθάει, οπότε προσπαθούμε να φτιάξουμε μια πατέντα. Ο καρπός είναι
περίπου όσο ένα μικρό κουκούτσι ελιάς!»

Και μετά; Τι γίνεται; Πού διατίθεται το ιπποφαές για μεταποίηση;
«Ερχόμενοι σε επαφή με τις ελληνικές εταιρίες που έχουν παραγωγή
σκευασμάτων ιπποφαούς ανακαλύψαμε ότι το προϊόν δεν είναι ελληνικό
αλλά έρχεται από την Κίνα, σε πολύ χαμηλή τιμή, την οποία, φυσικά,
δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε. Ήδη συζητούμε για να μπούμε στην αγορά
της βόρειας και της δυτικής Ευρώπης, που είναι έτοιμη. Εκεί έχουν καλλιέργειες,
αλλά το κλίμα τους δεν ευνοεί μια ποιότητα σαν εκείνη των μεσογειακών
κλιμάτων. Η διατροφική αξία των προϊόντων που παράγονται εδώ
είναι πολύ υψηλότερη».

Όσο για την απόδοση, μετά από 4 χρόνια, όταν η παραγωγή θα φτάσει
σε επίπεδο 100%, στρεμματικά θα είναι στα 700 - 800 κιλά. Πουλώντας
τον καρπό χωρίς τυποποίηση, η τιμή κυμαίνεται από 3,5 - 5 ευρώ το κιλό.
Με απλή αποξήρανση, χωρίς να απαιτείται μεγάλη επένδυση, η τιμή διπλασιάζεται.
Ο Αντώνης Μπουζάκης δηλώνει αισιόδοξος για το μέλλον της παραγωγής του.
 «Στο χωριό μας κορόιδευαν στην αρχή, επειδή ήταν συνηθισμένοι στις γνωστές
 καλλιέργειες. Ωστόσο ξεκινήσαμε και πιστεύουμε στο διαφορετικό.
 Αυτό χρειάζεται αυτή τη στιγμή και μπορούμε να πετύχουμε».

Πηγή: bostanistas.gr

Καλλιέργεια & Φύτευση Μυρτίλου

ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το Μύρτιλο αποτελεί -σύμφωνα με τους ειδικούς- μία πολύ καλή εναλλακτική καλλιέργεια που μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλα τα σημεία της χώρας μας από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο λόγω του ότι περιλαμβάνει ποικιλίες που έχουν μεγάλη προσαρμοστικότητα στο κλίμα και κυρίως υπάρχουν ποικιλίες που έχουν ανάγκη από περισσότερο ή λιγότερο χειμερινό ψύχος για να αναπτυχθούν και να δώσουν ικανοποιητική παραγωγή.

Προσοχή χρειάζεται μόνο στην επιλογή της κατάλληλης ποικιλίας που πρέπει να καλλιεργηθεί.. Για να επιλέξει κανείς ποια ποικιλία θα εγκαταστήσει, πρέπει να λάβει υπόψη του πολλούς παράγοντες, μεταξύ αυτών ο σημαντικότερος είναι η προσαρμοστικότητα της ποικιλίας στις ιδιότητες του εδάφους και στο κλίμα της περιοχής. Στη Βόρεια Ελλάδα μπορούν να καλλιεργηθούν ποικιλίες που απαιτούν μεγαλύτερα ποσά χειμερινού ψύχους για να αρθεί ο λήθαργος των οφθαλμών τους, ενώ στη Νότια Ελλάδα ποικιλίες που απαιτούν μικρότερα ποσά χειμερινού ψύχους. Το Μύρτιλο λόγω της μεγάλης του προσαρμοστικότητας στο ελληνικό περιβάλλον, αλλά και λόγω του πολύ υψηλού εισοδήματος που μπορεί να αποδώσει, αποτελεί μία σοβαρή πρόταση για τους Έλληνες παραγωγούς και όχι μόνο.

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Το Δενδρώδες Mύρτιλο είναι θάμνος με ύψος 1,5-1,8 μέτρα που προτιμά περιοχές με μεγάλη ηλιοφάνεια, αλλά μπορεί να ανεχθεί και τη μερική σκίαση. Η επικονίαση των ανθέων του μύρτιλου εξασφαλίζεται με τα έντομα και κυρίως με τις μέλισσες.

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΦΥΤΕΥΣΗΣ

Η φύτευση του δενδρώδους μύρτιλου γίνεται κατά προτίμηση στα τέλη του χειμώνα-άνοιξη. Σε περιοχές όμως της κεντρικής, νότιας και νησιωτικής Ελλάδος μπορεί να φυτευτεί την περίοδο Οκτωβρίου-Μαρτίου. Τα φυτά μπορούν να είναι σε γλάστρες, ή να είναι γυμνόριζα. Αν είναι σε γλάστρες είναι δυνατή η φύτευση του όλο το χρόνο εκτός σε περιόδους με πάρα πολύ ζέστη ή πάρα πολύ κρύο. Θα πρέπει κανείς να έχει υπόψη του ότι, οι ρίζες του μύρτιλλου είναι πολύ λεπτές και αποξηραίνονται πολύ εύκολα όταν ευρίσκονται απροστάτευτες στον αέρα. Το φυτό είναι ανθεκτικό πολύ στο ψύχος, μπορεί να επιζήσει σε θερμοκρασίες -28ο C ή και ακόμη χαμηλότερες .

Οι ρίζες του Μύρτιλου, είναι λεπτές και νηματώδεις δεν έχουν απορροφητικά τριχίδια. Λόγω της επιφανειακής ανάπτυξης του ριζικού συστήματος απαιτείται, το έδαφος να έχει μία ικανοποιητική υγρασία καθ’ όλη την διάρκεια της ανάπτυξης του φυτού. Εάν δεν βρέχει πρέπει απαραιτήτως το μύρτιλλο να αρδεύεται. Το φυτό αυτό δεν ανέχεται την ξηρασία, αλλά και η περίσσεια του νερού ιδίως κατά την περίοδο της ωριμάνσεως των καρπών μπορεί να είναι καταστροφική. Έχει παρατηρηθεί το σκάσιμο των καρπών κατά την περίοδο αυτή μετά από μία έντονη βροχόπτωση. Καλή τεχνική αρδεύσεως για το μπλούμπερρυ αποτελεί το σύστημα της στάγδην άρδευσης.

Οι αποστάσεις φυτεύσεως ποικίλλουν από 1,0 – 1,5m επάνω στη γραμμή φυτεύσεως και 2,0- 2,5m μεταξύ των γραμμών φυτεύσεως. Ο αριθμός των φυτών συνήθως είναι περίπου 250 - 350 φυτά ανά στρέμμα.

Στην καλλιέργεια του Μύρτιλου χρησιμοποιούνται ορισμένα οργανικά βελτιωτικά. Κατά τη διάρκεια της φύτευσης βάζουμε  στην ρίζα του φυτού τύρφη όπως και στο τέλος της φυτείας της κάθε ρίζας. Όταν τελειώσουμε βάζουμε πριονίδια, που τοποθετούνται σαν εδαφοκάλυψη στην επιφάνεια του εδάφους ή ενσωματώνονται γύρω από τα φυτά του μύρτιλλου.

ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ

Η συγκομιδή των καρπών του μπλούμπερρυ είναι σταδιακή και συνήθως γίνεται με τα χέρια. Η συγκομιδή κάθε ποικιλίας γίνεται σε 4-8 «χέρια».  Επειδή το Μύρτιλο καλλιεργείται σε γραμμές, η μηχανική συγκομιδή του είναι εύκολη. Χρησιμοποιείται για την συγκομιδή των καρπών του ένας μηχανισμός δονήσεως ο οποίος συνοδεύεται από ένα σύστημα συλλογής των καρπών που πέφτουν.

ΚΛΑΔΕΜΑ

Τα πρώτα τέσσερα χρόνια μετά το φύτεμα γίνεται ένα ελαφρό κλάδεμα που συνίσταται κυρίως στο "άνοιγμα" του φυτού.  Μετά το πέμπτο έτος, το κλάδεμα του μπλούμπερρυ συνίσταται στην απομάκρυνση των ασθενικών, των μη παραγωγικών αλλά και των πολύ λεπτών βλαστών. Οι βλαστοί με μεγαλύτερη ηλικία θεωρούνται ότι έχουν μειωμένη παραγωγικότητα. Καλό είναι να κλαδεύεται και να απομακρύνεται ένας βλαστός σε κάθε 6 παλαιούς βλαστούς ηλικίας άνω των δύο ετών

ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ

Το Μύρτιλο πολλαπλασιάζεται με σπόρους, με χλωρά και ξυλώδη μοσχεύματα και με την in vitro καλλιέργεια.

Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας, το μύρτιλο καλλιεργείται κυρίως σε 16 χώρες. Οι ΗΠΑ βρίσκονται στην πρώτη θέση των παραγωγών χωρών με το 52% της παγκόσμιας παραγωγής. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται ο Καναδάς με το 32% της παγκόσμιας παραγωγής, ενώ στη συνέχεια ακολουθούν οι ευρωπαϊκές χώρες Πολωνία, Ολλανδία και Ουκρανία

Αν έχετε μια επιτυχημένη ποικιλία στον κήπο σας, η καλύτερη τακτική είναι να συνεχίσετε με τα ίδια φυτά αντί να αγοράσετε νέα δενδρύλλια, ακόμα και της ίδιας ποικιλίας.

Βέβαια, πρέπει να γνωρίζετε ότι η χρήση μοσχευμάτων δεν είναι μια γρήγορη ή απλή διαδικασία και αξίζει να επιχειρηθεί εφόσον έχετε κάποια ποικιλία μπλε μούρων η οποία είναι υγιής, ευημερεί και έχει καλή απόδοση σε καρπούς. Προκειμένου λοιπόν να έχετε νέα φυτά τα οποία παράγουν ακριβώς τους ίδιους καρπούς με τους υφιστάμενους θάμνους σας, θα χρειαστεί να καταφύγετε στον πολλαπλασιασμό με μοσχεύματα, αντί να φυτέψετε νεαρά δενδρύλλια ή να ξεκινήσετε κάποια νέα φυτά από σπόρους.

Χρήση Μοσχευμάτων

Κατ’ αρχάς θα πρέπει να επιλέξετε τα κατάλληλα τμήματα του μητρικού φυτού τα οποία θα χρησιμοποιήσετε για την αφαίρεση μοσχευμάτων. Επιλέξτε ένα ζωηρό και υγιές φυτό που δεν δείχνει κανένα σημάδι ασθένειας. Χρησιμοποιήστε ένα κοφτερό μαχαίρι ή ψαλίδι κλαδέματος προκειμένου να κόψετε ένα νέο βλαστό, ο οποίος θα πρέπει να προέρχεται από την φετινή ανάπτυξη του φυτού. Ο βλαστός αυτός δεν πρέπει να έχει πάχος περισσότερο από ένα μολύβι, ενώ η κοπή του θα πρέπει να γίνει αφού το φυτό έχει μπει σε κατάσταση χειμερινής αδράνειας. Το κλαδί θα πρέπει να έχει μήκος πάνω από 20 εκατοστά ενώ θα πρέπει να διαθέτει αρκετούς καλούς οφθαλμούς επάνω του. Από την άκρη όπου έγινε η κοπή του μοσχεύματος από το θάμνο, ξεφλουδίστε λίγο τον φλοιό για περίπου 3 με 4 εκατοστά για να διευκολύνετε την εμφάνιση ριζών.

Βοηθήστε την Ριζοβολία των Μοσχευμάτων

Καλό είναι να μην φυτέψετε τα νέα μοσχεύματα σε συνηθισμένο χώμα για γλάστρες. Το κατάλληλο μείγμα υλικών θα δώσει το απαραίτητο όξινο περιβάλλον το οποίο προτιμούν τα φυτά των μπλε μούρων έτσι ώστε να διευκολυνθεί η σωστή ριζοβολία. Ένα χαλαρό μείγμα 50-50 ξανθιάς τύρφης με άμμο ή βερμικουλίτη (ένα υλικό για φυτά σε γλάστρες σε μορφή νιφάδων το οποίο μπορείτε να βρείτε στα καταστήματα με είδη κηπουρικής) είναι το καλύτερο για τα μοσχεύματά σας.

Γεμίστε ένα μικρό γλαστράκι με αυτό το μείγμα και ποτίστε το χώμα αρκετά για να βραχεί ως κάτω. Βυθίστε την κομμένη άκρη (όπου έχετε αφαιρέσει την φλούδα) σε “ορμόνη ριζοφορίας” που κυκλοφορεί στο εμπόριο. Αυτή είναι μια σκόνη που πωλείται στα μαγαζιά με είδη κήπου, η οποία βοηθάει στην ανάπτυξη ριζικού συστήματος στα μοσχεύματα. Σπρώξτε το μόσχευμα στο μείγμα της γλάστρας φροντίζοντας ταυτόχρονα να είναι τοποθετημένο σε όρθια θέση και να μην γέρνει.

Να το ποτίζετε τακτικά όταν αρχίζει να στεγνώνει αλλά φροντίστε να μην το μουσκεύετε. Αν το βλέπετε να στεγνώνει γρήγορα, τότε καλύψτε το μόσχευμα και το γλαστράκι με ένα λεπτό πλαστικό σελοφάν το οποίο θα κρατάει την υγρασία εσωτερικά. Με λίγη τύχη το μόσχευμα τελικά θα αναπτύξει τις δικές του ρίζες και ένα νέο φυτό θα έχει γεννηθεί.

Με δεδομένο ότι η λήψη του μοσχεύματος έγινε όταν το φυτό βρισκόταν σε ανενεργή κατάσταση, μπορεί να χρειαστούν μερικές εβδομάδες μέχρι να “ξυπνήσει”. Μην αποθαρρυνθείτε από την φαινομενική έλλειψη εξέλιξης στο μόσχευμά σας. Αν οι οφθαλμοί αρχίσουν να ανοίγουν και να γίνονται πράσινοι, τότε θα καταλάβετε ότι το φυτό σας ευημερεί, ακόμη και αν δεν έχει ακόμα αναπτύξει ρίζες.

Αν δεν δείτε καμία διαφορά μετά από περίπου 2 μήνες, τότε αφαιρέστε την ξανθιά τύρφη και δείτε αν έχουν ξεκινήσει κάποιες ρίζες. Η διαδικασία χρειάζεται μεγάλη προσοχή αφού μπορεί να σπάσετε τις νέες ρίζες, καταστρέφοντας έτσι το μόσχευμα.

Επειδή δεν ριζώνουν άμεσα όλα τα μοσχεύματα, είναι πιθανόν να απαιτηθούν αρκετές προσπάθειες εκ μέρους σας.

Φυτέψτε το Νέο Φυτό
Μόλις βεβαιωθείτε ότι το μόσχευμα έχει βγάλει ρίζες, μπορείτε να το μεταφέρετε σε μεγαλύτερη γλάστρα με κανονικό χώμα. Δεν πρέπει να προσπαθήσετε να βγάλετε το φυτό από την ξανθιά τύρφη, αλλά απλά να το μεταφέρετε στην καινούρια γλάστρα μαζί με μια μπάλα ξανθιάς τύρφης.

Μπορείτε να μεταφέρετε όλα τα νεαρά φυτά σας κατευθείαν στο ύπαιθρο αλλά αν τα κρατήσετε στη γλάστρα για ένα χρόνο, θα αναπτυχθούν καλύτερα πριν τα φυτέψετε στην τελική τους θέση. Από εκεί και πέρα, η διαχείριση του φυτού γίνεται όπως ακριβώς αν το είχατε αγοράσει από κάποιο φυτώριο.

Επιλογή Ποικιλιών

Ορισμένες ποικιλίες μπλε μούρων πολλαπλασιάζονται ευκολότερα από άλλες, ως εκ τούτου μπορεί να θέλετε να δοκιμάσετε αυτές τις συγκεκριμένες ποικιλίες ιδιαίτερα αν είστε αρχάριος σ’ αυτή τη διαδικασία. Οι ποικιλίες Patriot και Northland είναι πολύ εύκολο να ριζώσουν από μοσχεύματα, ενώ η Earliblue είναι λίγο πιο δύσκολη στη συγκεκριμένη διαδικασία. Η Spartan και η Bluecrop αναπαράγονται δύσκολα με μοσχεύματα, επομένως θα πρέπει να φροντίσετε ώστε το εγχείρημά σας να περιλαμβάνει πολλαπλά μοσχεύματα προκειμένου να επιτύχετε την ανάπτυξη ρίζας σε κάποια από αυτά.διαθέτει αρκετούς καλούς 

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ψυχοφθόρο από το να βλέπετε τους θάμνους με τα μπλε μούρα σας να ξεραίνονται χωρίς προφανή λόγο. Οι ασθένειες και οι μυκητιάσεις μπορεί να αποδειχτούν πολύ ύπουλες αφού είναι πρακτικά αόρατες μέχρι το χρονικό σημείο που θα αρχίσετε να βλέπετε τα πρώτα συμπτώματα πάνω στο φυτό. Μόλις αντιληφθείτε ότι κάτι δεν πάει καλά, θα πρέπει εγκαίρως να δείτε ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα και να αντιδράσετε κατάλληλα προκειμένου να σώσετε τα φυτά σας. Υπάρχουν δεκάδες πιθανά προβλήματα που θα μπορούσαν να πλήξουν τα μπλε μούρα σας αν και κάποια προβλήματα εμφανίζονται περισσότερο συχνά από άλλα. Οι πιο συνηθισμένοι εχθροί των μπλε μούρων είναι:

Ωίδιο ( κοινώς “μπάστρα” )

Το ωίδιο είναι ένα συχνότατο πρόβλημα για κάθε φρούτο ή λαχανικό κήπου, αλλά είναι αρκετά εύκολο στην αντιμετώπισή του. Η όψη του είναι σαν μια λευκή σκόνη η οποία βρίσκεται πασπαλισμένη πάνω στα φύλλα, αλλά μερικές φορές και πάνω στους καρπούς. Αν υπάρχει έντονη παρουσία από ωίδιο πάνω στα φύλλα είναι πολύ πιθανόν αυτά να αρχίσουν να πέφτουν. Αν το ωίδιο δεν έχει εξαπλωθεί σε όλον τον θάμνο, το φυτό σας δεν βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Τα περισσότερα μυκητοκτόνα σε μορφή σπρέη είναι σχετικά αναποτελεσματικά, οπότε ακόμα και αν τα χρησιμοποιήσετε πιθανόν να μη βοηθήσουν στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα φυτά σας.

Αφαιρέστε τα μολυσμένα φύλλα και μειώστε τα επίπεδα υγρασίας γύρω από τα φυτά σας. Μπορεί να μην είναι εφικτό να ελέγξετε τον καιρό, όμως αν ζείτε σε υγρό κλίμα, μπορείτε να βελτιώσετε τη ροή του αέρα στο φυτό με την αφαίρεση κλαδιών που δεν καρποφορούν στο εσωτερικό του θάμνου. Επίσης καλό είναι να μη φυτεύετε τους θάμνους πολύ κοντά τον έναν στον άλλο.

Τόσο σε αυτή, όσο και σε κάθε άλλη ασθένεια, θα πρέπει να καίτε ή να απαλλάσσεστε από το μολυσμένο υλικό με τον κατάλληλο υγειονομικό τρόπο. Θα πρέπει πάση θυσία να αποφεύγετε την παρουσία μολυσμένων φύλλων ή κλαδιών κοντά στον κήπο με τα μπλε μούρα ή τα άλλα καρποφόρα φυτά σας.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ:

BRIK. Ψεκάζουμε πάνω στα φύλλα κάθε 7 μέρες δύο - τρεις φορές. Βάζουμε 1ml φάρμακο σε 1 λίτρο νερό.

Βοτρύτης ( Σήψη )

Πρόκειται για ασθένεια η οποία αν αφεθεί ανεξέλεγκτη μπορεί να καταστρέψει τα φυτά σας. Αυτού του είδους η σήψη κάνει τα φύλλα και τα άνθη να φαίνονται παραμορφωμένα και τους δίνει ένα καφέ χρώμα. Αν τα μολυσμένα φύλλα δεν αφαιρεθούν, τότε σταδιακά θα αρχίσουν να αναπτύσσουν μια γκρι μούχλα σαν χνούδι. Ο βοτρύτης συνήθως επιτίθεται στα φύλλα και τα άνθη αντί για τους καρπούς, αλλά είναι προφανές ότι αν τα φυτά χάσουν τα άνθη τους από την ασθένεια, δεν θα έχετε καρποφορία.

Όπως και στις άλλες μυκητιάσεις, θα πρέπει να κόψετε προσεκτικά τα φύλλα και τα κλαδιά που παρουσιάζουν συμπτώματα. Όταν τα φυτά σας είναι σε φάση άνθισης, χρησιμοποιήστε κάποιο γενικό μυκητοκτόνο προκειμένου να μειωθούν τα κρούσματα, ιδιαίτερα εφόσον είχατε στη περιοχή σας κρούσματα βοτρύτη και στο παρελθόν.

Ανθράκωση

Τα πρώτα σημάδια αυτής της μυκητίασης είναι η ζαρωμένη εμφάνιση και τα βαθουλώματα στα μπλε μούρα. Κάνοντας μια πιο προσεκτική εξέταση θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν ομάδες από σπόρια επάνω στον καρπό τα οποία έχουν έντονο ροζ ή πορτοκαλί χρώμα. Ενίοτε θα βρείτε τέτοια συμπλέγματα από σπόρια σχηματισμένα επάνω στα φύλλα ή στα κλαδιά. Το τελικό στάδιο είναι ο θάνατος ολόκληρου του φυτού και η αχρήστευση όλων των καρπών που έχουν προσβληθεί.

Η αντιμετώπιση γίνεται με άμεσο κόψιμο όλου του φυτικού υλικού που έχει προσβληθεί προκειμένου να αποφευχθεί η διάδοση, ενώ τα υπόλοιπα φυτά θα πρέπει να ψεκαστούν με μυκητοκτόνο. Αν υπάρχουν πολλά φυτικά υπολείμματα (περιλαμβανομένων των σάπιων φύλλων) γύρω από τους θάμνους με τα μπλέ μούρα σας, τότε η ασθένεια θα επανεμφανιστεί και την επόμενη χρονιά. Γι' αυτό το λόγο θα πρέπει να καθαρίζετε τα σάπια φύλλα και να τα αντικαθιστάτε με νέα εφόσον τα χρησιμοποιείτε ως επίστρωμα.

Ο συγκεκριμένος μύκητας αγαπάει την υγρασία, και όπως με το ωίδιο, θα πρέπει να φροντίσετε για την επαρκή ροή αέρα τόσο μέσα από το κάθε φυτό ξεχωριστά, όσο και ανάμεσα στους θάμνους σας.

Σκωρίαση των Φύλλων

Η σκωρίαση των φύλλων δεν είναι μια ασθένεια που εμφανίζεται σε όλες τις περιοχές που καλλιεργούνται τα μπλε μούρα, αλλά είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα στις ανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ. Οπτικά η ασθένεια εμφανίζεται ως σκουρόχρωμες καφέ κηλίδες επάνω στα φύλλα των θάμνων των μπλε μούρων, ενώ μερικές φορές τα φύλλα εμφανίζουν μια σκούρα κιτρινωπή θαμπάδα επάνω τους. Όταν οι κηλίδες αρχίσουν να επεκτείνονται επάνω στο φύλλο αυτό σταδιακά κιτρινίζει και στη συνέχεια πέφτει.

Ο συγκεκριμένος μύκητας ζει επίσης στις κουκουναριές, έτσι αν έχετε πρόβλημα σκωρίασης δείτε αν υπάρχουν κουκουναριές στην γύρω περιοχή. Αν υπάρχουν, το πρόβλημα θα είναι πολύ πιο δύσκολο στην καταπολέμησή του. Μόλις δείτε κηλίδες να σχηματίζονται αντιμετωπίστε τες άμεσα με μυκητοκτόνα και αφαιρέστε τα προσβεβλημένα φύλλα. Τα φύλλα που πέφτουν από τους θάμνους θα πρέπει να μαζεύονται επιμελώς, αλλιώς το πρόβλημα θα συνεχιστεί και την επόμενη χρονιά.

Μουμιοποίηση των Μπλε Μούρων

Αυτό αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα για τη συγκομιδή του καρπού αφού επηρεάζει τα ίδια τα μπλε μούρα πολύ περισσότερο από τις άλλες ασθένειες. Το πρώτο σημάδι εμφανίζεται συνήθως στα φύλλα του φυτού που γίνονται καφέ – αρχικά μόνο στο κεντρικό τους νεύρο. Σταδιακά το πρόβλημα επεκτείνεται σε όλο το φύλλο και θα πρέπει να ελέγχετε τα φυτά σας τακτικά προκειμένου να διαγνώσετε τέτοια συμπτώματα στο αρχικό τους στάδιο.

Στη συνέχεια προσβάλλονται τα ίδια τα μπλε μούρα, χωρίς όμως να είναι εμφανές κατά την περίοδο που ακόμα είναι πράσινα, εκτός και αν πάρετε κάποιο και το κόψετε στη μέση προκειμένου να το εξετάσετε εσωτερικά. Αν ο καρπός έχει προσβληθεί, θα δείτε μέσα στα μπλε μούρα λευκές μάζες από μύκητες. Όσο ωριμάζουν, το σχήμα των καρπών παρουσιάζει δυσμορφίες, και σύντομα τα μπλε μούρα μαραίνονται.

Θα πρέπει να μαζέψετε όλα τα πεσμένα μπλε μούρα που έχουν χτυπηθεί από τον συγκεκριμένο μύκητα και να τα καταστρέψετε κατάλληλα, διαφορετικά η ασθένεια θα κάνει την επανεμφάνισή της και την επόμενη χρονιά. Τα μυκητοκτόνα μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά τη διάρκεια της άνθησης ώστε να αποτρέψουν τα μούρα από το να προσβληθούν κατά την ανάπτυξή τους.

Πηγή: Μύρτιλο

Goji berry - Γκότζι μπέρι

Lycium Βarbarum Είναι ψηλό (ως 4μ) και καλλιεργείται στη βόρεια Κίνα Lycium Chinese Είναι κοντό και καλλιεργείται στο νότιο τμήμα της Κίνας

Το Goji berry - Γκότζι μπέρι είναι φυτό με ξυλώδη κορμό φυλλοβόλο και μπορεί να φτάσει τα 3–4 μέτρα ανάλογα την ποικιλία, την καλλιέργεια και το κλάδεμα (μέση ετήσια ανάπτυξη 0.50–0,70εκ.). Τα φύλλα του σχηματίζονται πάνω σε βλαστούς και είναι είτε εναλλασσόμενα είτε σε δέσμες των τριών ή περισσοτέρων. Το σχήμα τους είναι ή λογχοειδές σαν πλατιά αιχμή δόρατος ή ωοειδές σαν αβγό. Έχουν διαστάσεις περίπου 7 εκ. μήκος και 3,5 εκ. πλάτος με τις άκρες τους να είναι τραχιές ή κυκλικές.

Έχει υπολογιστεί ότι χρειάζονται περίπου 35–40 ημέρες από την έναρξη της ανθοφορίας έως την ημέρα που ένας καρπός είναι έτοιμος, ώριμος για συγκομιδή. Επάνω στα στελέχη σχηματίζονται από 1 έως 3 άνθη που έχουν 1–2 εκατοστά πλάτος και είναι ερμαφρόδιτα. 

Ο κάλυκας που αποτελείται από πέταλα σε σχήμα καμπάνας ή σωληνωτά, που δημιουργούνται σε μικρούς, τριγωνικούς λοβούς. 

Η στεφάνι του κάλυκα, που σχηματίζεται από τα πέταλα του άνθους, έχει χρώμα μοβ ή πορφυρό, με πλάτος 9-14χιλ. και διαθέτει πέντε ή έξι λοβούς μικρότερους από το σωλήνα. 

Οι στήμονες διαθέτουν ανθήρες που ανοίγουν. 

Στο βόρειο ημισφαίριο η περίοδος άνθησης παρατηρείται από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο και η ωρίμανση τον καρπών μέχρι τον Οκτώβριο, ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος, το υψόμετρο και το κλίμα.

Το φυτό προτιμά περιοχές με υψηλή συνολική έκθεση στον ήλιο, μέτρια υγρασία του εδάφους, αντιστέκεται στην ξηρασία αυξάνοντας την παραγωγή του όταν ποτίζεται. 

Το γεγονός που καθιστά το φυτό ανθεκτικό στην ξηρασία είναι ότι είναι αρκετά βαθύρριζο με αποτέλεσμα μετά τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης να μην έχει ανάγκη τα συχνά ποτίσματα και μεγάλες ποσότητες νερού. 

Προτιμά τα καλά στραγγισμένα εδάφη για την αποφυγή διαφόρων παθογόνων εδάφους, πλούσια σε οργανική ουσία, παρουσιάζει μια φοβερή ανθεκτικότητα στις χαμηλές θερμοκρασίες (φετινές μετρήσεις στην Βόρεια Ευρώπη έδειξαν ότι αντέχει στους -25^oC). Προτιμά αλκαλικά εδάφη με ιδανικό ΡΗ 7-8(συγκέντρωση ιόντων υδρογόνου), αλλά αναπτύσσεται και σε μικρότερο του 6,5 και EC:< 0,5 (ηλεκτρική αγωγιμότητα). Το γκότζι  από την φύση του έχει μία άριστη προσαρμοστικότητα σε όλους τους τύπους των εδαφών και στις διάφορες κλιματολογικές συνθήκες. Για να έχουμε μία καλλιέργεια η οποία θα μας δίνει ένα προϊόν με άριστα χαρακτηριστικά θα πρέπει να γίνει η σωστή επιλογή της ποικιλίας, η οποία θα μας δίνει ένα προϊόν με μεγάλη διάρκεια μετασυλλεκτικής ζωής, παραγωγικό, πρώιμο στην ωρίμανση, μεγάλο μέγεθος, άριστη γεύση, συνεκτικό και καλής ποιότητας καρπό.
Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες που καλλιεργούνται για τον συγκεκριμένο καρπό αλλά η ποικιλία που παρουσιάσει μεγάλο εμπορικό ενδιαφέρον για της στρεμματικές αποδόσεις και για τα καλά της ποιοτικά χαρακτηριστικά είναι η NQ-1 ή No 1 από τοNinq-qi καρπός διασταύρωσης παλαιοτέρων ποικιλιών και συγκεκριμένα "DA MA YE" και "Zao Ma Ye"  και είναι καρπός του Ινστιτούτου Ningxia αυτόνομη περιοχή της  Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Η συγκεκριμένη ποικιλία μετά από έρευνα 8 ετών βρέθηκε πως είναι 44% περισσότερο παραγωγική από την παλαιότερη.

---

 



         

---

Η πυκνότητα φύτευσης του Goji berry - Γκότζι μπέρι  διαφέρει ανάλογα με τον τρόπο καλλιέργειας τον τρόπο κλαδέματος, το γεωργικό μηχάνημα με το οποίο θα γίνει η καλλιέργεια. Βλέπουμε ότι στην Κίνα καλλιεργείται αρκετά πυκνά, στη χώρα μας προτιμότερο θα ήταν μια πιο αραιή φύτευση περί τα 250 φυτά το στρέμμα, ήτοι 1,75 εκ. πυκνότητα φύτευσης στη σειρά και περί τα 2,30 εκ. σειρά με σειρά περίπου. 

Εάν φυσικά δεν υπάρχει πρόβλημα καλλιεργήσιμης έκτασης μπορούμε κάλλιστα να πάμε σε πιο αραιή φύτευση, περιορίζοντας κατά κάποιο τρόπο προβλήματα είτε εντομολογικά είτε φυτοπροστασίας.

Πίνακας με διάφορες αποστάσεις φύτευσης φυτών  Goji berry (γκότζι μπέρι) ανά στρέμμα/περίπου

ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΤΩΝ	ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΦΥΤΩΝ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ	ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΦΥΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΓΡΑΜΜΩΝ
100	2,50 ΜΕΤΡΑ	4,00 ΜΕΤΡΑ
120	2,40	3,47
140	2,30	3,10
160	2,20	2,84
180	2,10	2,65
200	2,00	2,50
240	1,90	2,19
260	1,80	2,13

Παρακάτω βλέπουμε 3 διαφορετικούς τύπους κλαδέματος της καλλιέργειας.

Το κλάδεμα είναι βασικός παράγοντας για την δημιουργία και την διαμόρφωση του σχήματος και του τρόπου καλλιέργειας που θα ακολουθήσουμε για την υπόλοιπη ζωή του φυτού, με κύριο στόχο να υπάρχει πάντα μία ισορροπία μεταξύ της καρποφορίας και της βλάστησης. Το γκότζι από την φύση του χαρακτηρίζεται ως φυτό με πλούσια φυλλική επιφάνεια γι αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στο κλάδεμα. Μπορεί να καλλιεργηθεί είτε σε σχήμα παλμέτας με μερική υποστύλωση είτε ελεύθερο σε κύπελλο. Το φυτό Goji berry έχει την τάση να δημιουργεί την άνοιξη και το καλοκαίρι ζωηρή κατακόρυφη βλάστηση τα κοινός λεγόμενα λαίμαργα τα οποία θα πρέπει να απομακρύνονται νωρίς γιατί το φυτό θα πρέπει να μένει ανοιχτό για την διείσδυση της ηλιακής ακτινοβολίας, επιτυγχάνοντας καλύτερο αερισμό και λιγότερη εργασία κατά το χειμερινό κλάδεμα με αποτέλεσμα μετά την απομάκρυνση αυτών να έχουμε καλύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά στον καρπό, όπως: πιο έντονο χρώμα και μέγεθος περισσότερα σάκχαρα και ένα ανταγωνιστικό προϊόν στην αγορά.

---

Για την καλύτερη υγεία των φυτών Goji berry (Γκότζι μπέρι) κάνουμε χρήση τηςμυκόρριζας.Με την χρήση της μυκόρριζας επιτυγχάνουμε:

• Καλύτερη ανθοφορία, καρποφορία και παραγωγή.
• Καλύτερης ποιότητας και μέγεθος καρπού.
• Σημαντικά μειωμένη ανάγκη για άρδευση και λίπανση.
• Αύξηση της αντοχής του φυτού στο στρες και την ξηρασία.
• Βελτείωση υγείας και ανάπτυξης και καλύτερης θρέψης των φυτών.

ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΜΥΚΟΡΡΙΖΑΣ

---

Για την καλύτερη υγεία των φυτών Goji berry (Γκότζι μπέρι) κάνουμε χρήση του Trianum

To Trianum είναι ένα προιόν το οποίο περιέχει τον οφέλιμο μύκητα Trichoderma harzianum (strain T-22). Το συγκεκριμένο strain είναι αυτό το οποίο έχει μελετηθεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στον κόσμο, ξεκινώντας από την Αμερική την δεκαετία το '80. Μετά την εφαρμογή του, τα σπόρια του μύκητα βλαστάνουν και τα μυκήλια αποικίζουν την εξωτερική επιφάνεια της ρίζας, δημιουργώντας ένα τείχος απέναντι στις ασθένειες του εδάφους (ανταγωνισμός χώρου). Ο μύκητας τρέφεται από τις εκρίσεις της ρίζας και έτσι στερεί τους παθογόνους μύκητες από την τροφή που τους είναι απαραίτητη για να αναπτυχθούν (ανταγωνισμός τροφής). Το Trianum δημιουργεί περισσότερα ριζικά τριχίδια, με αποτέλεσμα να μπορούν να απορροφηθούν πιο εύκολα το νερό και τα διάφορα θρεπτικά στοιχεία. Αυτό  έχει ως αποτέλεσμα καλύτερη παραγωγή και πιο ομοιογενή καλλιέργεια.

ΜΑΘΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ TRIANUM

---

Η συγκομιδή γίνεται όταν ο καρπός είναι ώριμος περίπου 80-90%. Αποφεύγουμε την συγκομιδή νωρίς το πρωί ή μετά από βροχή και γενικά όταν υπάρχει υγρασία γιατί ο καρπός είναι ευαίσθητος οξειδώνετε και μπορεί να χαλάσει με αποτέλεσμα κατώτερης ποιότητας τελικό προϊόν, προτιμότερο είναι να συλλέγουμε τον καρπό με τον μίσχο-κοτσάνι για μεγαλύτερη διάρκεια ζωής του νωπού προϊόντος και καλύτερης αντοχής στις μετασυλλεκτικές εργασίες.

Μετά την συγκομιδή θα πρέπει το προϊόν να αποξηρανθεί διότι ο καρπός μπορεί να διατηρηθεί και να καταναλωθεί στη νωπή του μορφή μόνο για μία εβδομάδα περίπου, διαδικασία η οποία γίνεται με δύο τρόπους: με τον παραδοσιακό τρόπο απλώνοντας το προϊόν σε τελάρα και αφήνοντας το στον ήλιο να αφυδατωθεί και να στεγνώσει σιγά σιγά ή βάζοντας στο σε ειδικά τελάρα μέσα σε φούρνο διαδικασία η οποία διαρκεί περίπου 3 με 4 ημέρες. Υπάρχουν τρεις ζώνες θερμοκρασίας  για την αποξήρανση του καρπού: στην πρώτη ζώνη αφήνουμε το προϊόν μέσα στον φούρνο για 24 ώρες στους 40-50^οC, στην δεύτερη ζώνη αφήνουμε το προϊόν περίπου 36-48 ώρες στους 50-55^οC και στην τρίτη και τελική ζώνη αφήνουμε το προϊόν για 24 ώρες στους 55-65^οC. Αφού λοιπόν ο καρπός μείνει για τρεις μέρες και τρεις νύχτες στο φούρνο, αφαιρούμε τον μίσχο και είναι έτοιμο προς κατανάλωση. Ένα σωστό προϊόν αφού γίνουν οι κατάλληλες φροντίδες μπορεί να διατηρηθεί περίπου για 18 μήνες (αποξηραμένο).

Ένα μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι με την καλλιέργεια του Goji berry (Γκότζι μπέρι) στην Ελλάδα θα έχουμε την δυνατότητα σαν καταναλωτές να γευτούμε το προϊόν στην νωπή του μορφή γεγονός που το καθιστά ακόμα πιο δυνατό στις ιδιότητες του, πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει σήμερα διότι το προϊόν κυκλοφορεί στην αγορά μόνο σαν αποξηραμένος καρπός, σκεπτόμενοι πάντα ότι δεν καταναλώνουμε το προϊόν για την γεύση του αλλά για τις μοναδικές ευεργετικές του ιδιότητες. Το Goji berry - Γκότζι μπέρι είναι από την φύση του όμως νόστιμο και δεν χρειάζεται επεξεργασία γλύκανσης όπως γίνεται με άλλες τροφές (π.χ. τα granberry, τα δαμάσκηνα κ.α), που βράζονται ένα λεπτό με ζάχαρη ή σιρόπι γλυκόζης για να βελτιωθεί η γεύση τους. Κατά το βρασμό καταστρέφονται τα ένζυμα και μειώνονται άλλα πολύτιμα συστατικά. Στο Goji berry - Γκότζι μπέρι παίρνουμε αναλλοίωτα όλα τα ωφέλιμα συστατικά γιατί δεν υφίσταται επεξεργασία. Μπορούμε να καταναλώσουμε καθημερινά μεγάλες ποσότητες αλλά θεωρείται πως 20-30gr αποξηραμένου καρπού είναι αρκετά για τον ανθρώπινο οργανισμό, μπορεί να καταναλωθεί φρέσκο στη νωπή του μορφή είτε αποξηραμένο να χρησιμοποιηθεί στη μαγειρική και στη ζαχαροπλαστική υπό μορφή σκόνης, η οποία χρησιμοποιείται και ως σημαντική πρώτη ύλη στα προϊόντα ομορφιάς έχοντας το πλεονέκτημα τη χαμηλή περιεκτικότητα σε νερό, σαν χυμός ή σαν τσάι από τα φύλλα του, σοκολάτα ή μαρμελάδα Goji berry - Γκότζι μπέρι και πολλά άλλα.

Πηγή: Gogi Olympos

Eπανoρίζoντας την Πoλιτική

Συντάκτης:Γιώργος Κοκκινάκος*

Ποτέ άλλοτε το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα δεν είχε τόση εντροπία, αλλά και ποτέ ίσαμε τώρα δεν υπήρχε αυτή η ηγεμονία της ιδεολογίας του καπιταλισμού στην κοινωνία. Πραγματικά το καπιταλιστικό φαντασιακό έχει καταλάβει και κυριαρχεί στο μυαλό και στην καρδιά του σύγχρονου ανθρώπου

Οι άνθρωποι πλέον δεν ονειρεύονται, δεν ζητούν ένα άλλο σύστημα πιο ανθρώπινο και πιο ελεύθερο, δεν έχουν κανένα όραμα για μια άλλου τύπου κοινωνική οργάνωση. Μέσα ακόμα και από την κρίση του καπιταλισμού, δεν αναδύεται ο άνθρωπος του μέλλοντος όπως συνέβαινε σ” όλες τις παλαιότερες κοινωνίες σε κρίση.

Ο καπιταλισμός ιδιαίτερα με την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» –ή του κρατικού καπιταλισμού καλύτερα– έγινε πιο επιθετικός αλλά και ο πλανήτης πιο ασταθής και πιο ανισόρροπος. Η πρόβλεψη του Κέινς ότι μέσω του καπιταλισμού όλες οι ανάγκες του ανθρώπου θα ικανοποιούνται –έτσι έλεγε το 1928- με ένα μικρό μόνο μέρος της εργασιακής του απασχόλησης για να ικανοποιηθεί ο παλαιός Αδάμ μέσα μας, όχι μόνο δεν ίσχυσε αλλά δείτε πώς είναι ο κόσμος σήμερα.

Ο νέος άνθρωπος

Ο καπιταλισμός πριν φανερώσει τα αδιέξοδά του κατέστρεψε τον ψυχισμό των ανθρώπων, διαμόρφωσε ένα νέο ανθρωπολογικό τύπο. Ο καπιταλισμός πώς κατάφερε να διαμορφώσει αυτόν τον ανθρωπολογικό τύπο; Εναν άνθρωπο μοναχικό, νευρωτικό, φοβικό και φοβισμένο αλλά και ατομιστή, επιθετικό, λαίμαργο, αποθηκευτικό, καταναλωτικό και ενεργοβόρο;

Καριερίστα, αμοραλιστή, εγωιστή, αμετροεπή, ασεβή με τη φύση και το περιβάλλον, ανταγωνιστικό; Εναν άνθρωπο «κάτοικο του εγώ» και απηνή διώκτη τού «εμείς», έναν άνθρωπο που ακόμα και στη σημερινή γενική καταστροφή, διατηρεί μια ψευδαισθητική πιθανότητα ατομικής διαφυγής; Ο καθένας μας πρέπει να σκεφτεί ότι ατομικός άνθρωπος δεν υπάρχει.

Ο καθένας από μας αν μεγάλωνε έξω από τους άλλους ανθρώπους δεν θα ήταν άνθρωπος αλλά κάτι άλλο. Ο άνθρωπος είναι ο κοινωνικός άνθρωπος. Αυτή είναι η ιστορική και επιστημονική νομιμοποίηση του αιτήματος μιας κοινωνίας της αλληλεγγύης, του μοιράσματος, της συλλογικότητας, της ευθύνης και της ελευθερίας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΕΜΠΑΣ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΙΛΛΑΣ
 Ο ανθρωπολογικός τύπος της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ, Γ' ΕΚΔΟΣΗ Σελ.110 | 

Μιας κοινωνίας που θα επιτρέπει σε κάθε μέλος της να αυτοπραγματώνεται.

Δυο λύκους έχει μέσα του κάθε άνθρωπος έλεγε ο γερο-Ινδιάνος στον εγγονό του. Τον καλό και τον κακό. Και ποιος κερδίζει παππού; Ρωτά ο εγγονός. Αυτός που ταΐζεις, παιδί μου.

Ο καπιταλισμός λοιπόν τάισε τον κακό λύκο.

Ψυχαναγκασμός – καταναλωτισμός

Πώς όμως ο σύγχρονος καπιταλισμός -ιδιαίτερα ο ύστερος- μπόρεσε να διαμορφώσει τον ανθρωπολογικό τύπο της κατανάλωσης; Μπόρεσε δηλαδή να διαμορφώσει τον σκελετό του, τη σπονδυλική του στήλη; Από τη στιγμή που ο καπιταλισμός συνέδεσε την καταναλωτική αγορά όχι με τις πραγματικές ανάγκες αλλά με την επιθυμία των ανθρώπων (εφαρμόζοντας ιδέες της ψυχανάλυσης), ο ξέφρενος καπιταλισμός θα έφτανε στα ύψη, η σπατάλη ενέργειας εκεί που ποτέ δεν είχε φτάσει και τα προϊόντα δεν θα σήμαιναν μόνο κάλυψη στοιχειωδών αναγκών, αλλά θα είχαν -και έχουν- και άλλα ψυχολογικά συμφραζόμενα.

Διότι οι ανάγκες έχουν όρια, οι επιθυμίες είναι ακόρεστες. Τα λογικά επιχειρήματα και η λογική αναλυτική σκέψη, τα πολιτικά ενεργήματα και τα στρατηγικά προτάγματα για την κοινωνία αντικαταστάθηκαν από υποσυνείδητα ορμέμφυτα, εικόνες, επιθυμίες και φαντασιώσεις έτσι όπως ο πολίτης να μην ενεργεί λογικά αλλά συναισθηματικά. Ετσι μπορεί να εξηγήσει κανείς όλη την παθολογία σύζευξης κοινωνίας-αγοράς-πολιτικής.

Ο πλανήτης έχει αρκετό πλούτο για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του καθενός, αλλά όχι και την αδηφαγία όλων. Ελεγε ο Μαχάτμα Γκάντι.

Ομως ο καπιταλισμός έχει ανάγκη για να ζει τη διαρκή αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης Ολοι διαισθανόμαστε τι θα γίνει σε λίγα χρόνια. Οι επιστήμες και εν μέρει και η τέχνη όπως έλεγε ο Ενγκελς αντί να πουν αυτό που πρέπει να πουν, βαυκαλίζονται με ιδέες παντοδυναμίας, εμπεδώνοντας στη συνείδηση των ανθρώπων ότι ο άνθρωπος όλα μπορεί να τα λύσει. Ηρθε όμως η Φουκουσίμα για να μας δείξει ότι το αρχαίο Υβρις-Ατη-δίκη εξακολουθεί να κυριαρχεί στο Σύμπαν και στα ανθρώπινα.

Επανανοηματοδότηση

Εκανα αυτόν τον μακροσκελή πρόλογο γιατί θεωρώ το βιβλίο εξόχως πολιτικό. Γιατί πιστεύω ότι η λύση θα είναι πολιτική και ότι τίποτε δεν κινείται έξω από τη σφαίρα της πολιτικής. Πρέπει επομένως να επανορίσουμε την Πολιτική. Αλλά πριν ζητήσουμε ένα νέο συλλογικό πολιτικό υποκείμενο που θα ενσαρκώσει τις ιδέες της άμεσης δημοκρατίας, της αυτοδιαχείρισης, της αυτονομίας, της ελευθερίας και της συμμετοχής, πρέπει να αλλάξουμε –να αρχίσουμε να αλλάζουμε- τον άνθρωπο. Εχουμε ανάγκη από έναν νέο ανθρωπολογικό τύπο, της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της επανανοηματοδότησης της ζωής, της ολιγάρκειας, της εκ νέου ιεράρχησης των αξιών, αλλιώς κινούμαστε στο ίδιο μοτίβο. Το παλιό σε συσκευασία καινούργιου.

Για αυτό έχουν σημασία τα παραδείγματά τους. Διότι βασικός νόμος στις θεωρίες της συμπεριφοράς είναι ο εξής: «Αν θέλεις να μάθεις κάτι κάν” το». Αν θέλεις να το ξεμάθεις κάνε κάτι άλλο». Αυτό κάνουν αυτοί οι άνθρωποι. Και άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Μόνο έτσι θα έλθει το καινούργιο. Αλλά νησίδες τέτοιου τύπου πρέπει να πολλαπλασιαστούν διότι μόνο τότε αυτή η τρικυμισμένη θάλασσα των πολλαπλών συλλογικοτήτων θα μετατραπεί σε παλμικό κύμα προωθητικό της κοινωνίας.

Μοιάζουν σήμερα σαν αναχωρητές. Αλλά κάθε αναχωρητής είναι και ένας ερχόμενος, όπως λέει ο ποιητής.

Οι ιδέες της αποανάπτυξης σήμερα φαντάζουν ουτοπικές, ή γραφικές κατ άλλους. Ομως προσέξτε. Τα μεγάλα άλματα στο σκέπτεσθαι αλλά και στο πράττειν δεν έγιναν όταν δώσαμε διαφορετικές απαντήσεις στα ίδια ερωτήματα, αλλά όταν θέσαμε νέα ερωτήματα.

*Ψυχίατρος, τ. δ/ντής Κέντρου Ψυχικής Υγείας Χανίων

Περισσότερα εδώ:efsyn

Κορομηλιά

Είναι γνωστή και με την ονομασία τζανεριά και τζαρνικιά. Η καταγωγή της είναι από τις Μεσογειακές περιοχές όπου τις καλλιεργούσαν πριν 2000 χρόνια. Σήμερα βρίσκεται και καλλιεργείται σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας.

Το δέντρο φτάνει σε ύψος τα 12 μέτρα , έχει μεγάλα οδοντωτά φύλλα που εναλλάσσονται και χνουδωτά

παράφυλλα. Τα άνθη της είναι λευκά, σχηματίζουν ταξιανθίες και μοιάζουν με αυτά της βερικοκιάς και της αμυγδαλιάς, τα δε κλαδιά της όταν είναι τρυφερά, είναι τριχωτά.

Ο καρπός της κορομηλιάς είναι το κορόμηλο. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με εμβολιασμό, κυρίως της αμυγδαλιάς, αλλά και με σπορά. Είναι ανθεκτική στο ψύχος, ακόμα και στους ανοιξιάτικους παγετούς. Εάν κοπούν οι παραφυάδες τότε ευνοείται η γρήγορη ανάπτυξη του φυτού αλλά εξασθενίζει κιόλας και είναι επικίνδυνο να ξεραθεί. Οι ρίζες της είναι επιπόλαιες και έτσι μπορεί να φυτευτεί και σε ρηχά εδάφη, ακόμα και σε γλάστρες. Ο κορμός της βγάζει όταν τραυματιστεί μία κολλώδη ουσία σαν ρετσίνι, χρώματος κίτρινου ή πορτοκαλιού το οποίο προσελκύει πολλά έντομα.

Δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό φυτό και γενικά είναι σκληραγωγημένο έτσι γίνεται και υποκείμενο εμβολιασμού για μεγάλη ποικιλία οπωροφόρων δέντρων. Προτιμά τη μοναξιά και όχι τις συστοιχίες δέντρων. Αποδίδει καρπούς πολύ νωρίς, μόλις από τον τρίτο χρόνο της ζωής της.

Ένα είδος κορομηλιάς είναι και η μπουρνελιά που βγάζει τους πιο νόστιμους, αρωματικούς και μεγαλύτερους σε μέγεθος καρπούς τις μπουρνέλες.

Η κορομηλιά είναι είδος φυτού του γένους προύνος, το οποίο περιλαμβάνει πολλά οπωροφόρα δέντρα. Αυτά, σύμφωνα με τη συστηματική κατάταξη, αποτελούν ιδιαίτερα γένη. Χαρακτηρίστηκε από τον Λινναίο αρχικά ως ξεχωριστό είδος, νεότερες όμως απόψεις τη θέλουν υποείδος του είδους Προύμνη η οικιακή (Prunus domestica), που είναι η δαμασκηνιά και ονομάζεται Προύμνη η οικιακή, υποείδος εμβόλιμος. Ευδοκιμεί σε διάφορα κλίματα και σε ορεινά ή πεδινά εδάφη.

Είναι φυλλοβόλο δέντρο και ο καρπός του είναι δρύπη, σχεδόν σφαιρική, με λείο εξωκάρπιο και κίτρινο , κόκκινο ή ιώδες χρώμα. Έχει οδοντωτά φύλλα και μεγάλα λευκά άνθη, που εκπτύσσονται ανά δύο ή περισσότερα, πιο μπροστά από τα φύλλα. Τα άνθη έχουν πέντε σέπαλα και ισάριθμα πέταλα, ενώ οι στήμονες φτάνουν τους 30. Το μεσοκάρπιο είναι σαρκώδες και χυμώδες.

Ασθένειες
Η κορομηλιά προσβάλλεται από τις ίδιες ασθένειες με την αμυγδαλιά και την κερασιά . Επιπρόσθετα, εχθροί της είναι τα υμενόπτερα έντομα Οπλοκάμπη η μικρά (Hoplocampa minuta) και Οπλοκάμπη η κίτρινη (Hoplocampa flava) και μύκητες του γένους εξώασκος (Exoascus).

Ιστορικά στοιχεία
Το δέντρο ήταν γνωστό από τα αρχαία χρόνια. Αναφέρεται μάλιστα από το Θεόφραστο ως σποδιά ή προύμνη. Σήμερα είναι γνωστό με τα ονόματα κορομηλιά, ερικιά ή ρικιά και τζανεριά.

Ποικιλίες
Μηλοφόρος (maliformis) γνωστή κοινά με τις ονομασίες μιραμπέλλα (μπερικέτια)
Κηρώδης (ρεγκλότες, var. cereola)

Πηγή:el.wikipedia.org

Εγκατασταση

Το έδαφος, που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για την εγκατάσταση ενός κορομηλεώνα, οργώνεται πριν απ' τη φύτευση σε βάθος 30-40cm. Το όργωμα αποσκοπεί στην καταστροφή των πολυετών ζιζανίων και στην αφρατοποίηση του εδάφους, που είναι απαραίτητη για την καλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος των δένδρων. Πριν απ' το όργωμα λαμβάνονται δείγματα εδάφους και γίνονται αναλύσεις και ανάλογα με τα αποτελέσματα της ανάλυσης καθορίζεται το είδος και η ποιότητα των χημικών λιπασμάτων, που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη των δέντρων. Αν η εξεύρεση κοπριάς είναι εύκολη, τότε ενδείκνυται η προσθήκη 2-3 τόννων κατά στρέμμα για τη βελτίωση της γονιμότητας του εδάφους. Μετά το όργωμα και κατά μήκος των γραμμών φύτευσης των δένδρων, το έδαφος απολυμαίνεται συνήθως με χλωροπικρίνη.

Φυτευση

Η καταλληλότερη εποχή για τη φύτευση είναι από τον Νοέμβριο μέχρι τέλος Φεβρουαρίου, οπότε η κορομηλιά βρίσκεται σε λήθαργο. Το χειμώνα βρίσκουμε στα φυτώρια και γυμνόρριζα φυτά, που είναι πιο οικονομικά. Τον υπόλοιπο χρόνο προμηθευόμαστε δενδρύλλια σε γλάστρα και η φύτευση γίνεται με μπάλα χώματος. Καλό είναι να αποφεύγουμε ημέρες με υπερβολικά υψηλές θερμοκρασίες ή βροχοπτώσεις. Επιλέγουμε μια ηλιόλουστη θέση στον κήπο μας, όπου ανοίγουμε ένα λάκκο με διαστάσεις 70*70cm. Τοποθετούμε τοφυτό στο κέντρο του λάκκου σε λίγο μεγαλύτερο βάθος από εκείνο που είχε στη γλάστρα και προσθέτουμε χώμα από τον κήπο μας, το οποίο έχουμε αναμείξει με καλά χωνεμένη κοπριά ή κομπόστ (σε αναλογία 2:1) και 200gr από κάποιο πλήρες βιολογικό λίπασμα τύπου 12-12-17, κατά προτίμηση βιολογικό. Αν το φυτό μας είναι γυμνόρριζο, προσέχουμε το σημείο εμβολιασμού να βρίσκεται 10cm πάνω από την επιφάνεια του εδάφους. Τοποθετούμε ένα ξύλινο πάσσαλο στήριξης, πιέζουμε με τα χέρια ελαφρώς το χώμα γύρω από το δένδρο και ποτίζουμε καλά. Βυθίζοντας το λάστιχο του ποτίσματος μέσα στο έδαφος, θα φύγει ο αέρας που έχει παγιδευτεί μέσα στο λάκκο και θα ενσωματωθεί καλύτερα το φυτό στο χώμα.^[1]

Αρδευση

Με την άνοδο της θερμοκρασίας την άνοιξη, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, η κορομηλιά χρειάζεται τακτικό πότισμα, περίπου μία φορά την εβδομάδα, ανάλογα με την περιοχή και το έδαφος, ακόμα και κατά την περίοδο της καρποφορίας.^[1]

Λιπανση

Η κορομηλιά μπορεί να αναπτυχθεί και σε άγονα εδάφη. Επειδή όμως είναι ιδιαίτερα παραγωγική, προσθέτουμε στο έδαφος στις αρχές της άνοιξης 300 - 500gr από κάποιο βιολογικό λίπασμα του τύπου 12-12-17 (ανά δένδρο) ετησίως. Όταν μπει σε πλήρη παραγωγή, επαναλαμβάνουμε την παραπάνω δόση το φθινόπωρο ώστε να αναπληρώσουμε τα θρεπτικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή των πολυάριθμων καρπών. Η διασπορά των λιπασμάτων, γίνεται επιφανειακά, κάτω από την κόμη του δένδρου ή με ενσωμάτωση σε αυλάκι το οποίο ανοίγουμε στην περιφέρεια της κόμης του δένδρου.^[1]

Κλαδεμα

Τα πρώτα χρόνια διαμορφώνουμε το σχήμα του δένδρου σε κύπελλο (αφήνουμε 3 ή 4 κύριους βραχίονες), έτσι ώστε να επιτρέψουμε την είσοδο του αέρα και του ηλιακού φωτός στο εσωτερικό του και να ευνοηθεί η ανάπτυξη εύρωστων και υγιών φυτών με πλούσια καρποφορία. Τα επόμενα χρόνια φροντίζουμε τους χειμερινούς μήνες να αφαιρούμε τα ξερά και ασθενή κλαδιά, καθώς και εκείνα που κατευθύνονται στο εσωτερικό της κόμης σε χαλάνε το σχήμα του δένδρου. Σε περίπτωση που αναπτυχθούν λαίμαργοι βλαστοί στη βάση του δένδρου, τους απομακρύνουμε γιατί ευνοούν την ανάπτυξη ασθενειών στην περιοχή του λαιμού.^[1]

Ωριμανση - Συγκομιδη

Η εποχή ωρίμανσης των κορόμηλων εξαρτάται από την περιοχή και το υψόμετρο, με πλέον συνηθισμένη να είναι από Ιούνιο έως και Αύγουστο. Όταν οι καρποί αποκτήσουν το χαρακτηριστικό χρώμα της ποικιλίας (πράσινο, κίτρινο ή κόκκινο) και τη γλυκιά γεύση τους. Συνήθως η συλλογή διενεργείται σε 2-4 χέρια από το δένδρο, κατά προτίμηση τις πρωϊνές ώρες και με μεγάλη προσοχή, ώστε να διατηρηθεί ο ποδίσκος του καρπού και το χνούδι.^[1]