Φράουλα Καλλιέργεια

Μορφολογία του φυτού και καρπού φράουλας

Η φράουλα είναι πολυετές ποώδες φυτό, όμως σε παραγωγική κλίμακα καλλιεργείται σαν ετήσιο, διετές ή τριετές, προκειμένου να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη παραγωγή. Φυσιολογικά η ανάπτυξή του είναι έρπουσα, ή αν φυτευτεί σε κρεμαστές γλάστρες, κρεμοκλαδής.
Στην εντατική όμως καλλιέργεια αναρριχάται σε στηρίγματα έτσι ώστε να γίνονται πιο εύκολα οι απαραίτητες εργασίες και να μην έρχονται σε άμεση επαφή οι γλάστρες με το χώμα. Το ύψος του φυτού στην τελική του ανάπτυξη φτάνει τα 20-40 cm και η διάμετρος τα 30-40 cm.
Όσο αναπτύσσεται το φυτό της φράουλας, οι παλιότερες ρίζες ξυλοποιούνται και από τους οφθαλμούς τους δημιουργούνται παραφυάδες. Τα φύλλα εμφανίζονται σε μακριούς μίσχους και έχουν ιδιαίτερα όμορφο σχήμα. Αποτελούνται από τρία φυλλάρια που έχουν «άγρια υφή» αφού οι νευρώσεις τους είναι έντονες, το χρώμα τους σκούρο πράσινο, η περιφέρειά τους πριονωτή και διαθέτουν χνούδι.
Το συνηθέστερο χρώμα στα άνθη είναι το λευκό, αλλά σε κάποιες ποικιλίες έχουν χρώμα ροζ ακόμα και κοκκινωπό. Τα άνθη της φράουλας διαθέτουν πέντε πέταλα και κίτρινο κέντρο. Το φρούτο της φράουλας έχει σχήμα που μοιάζει με καρδιά, χρώμα λαμπερό κόκκινο, γλυκιά γεύση και χυμώδη υφή όταν είναι ώριμος και χαρακτηριστικό άρωμα
Το εδώδιμο μέρος της φράουλας, αυτό που αναγνωρίζουμε σαν καρπό, ουσιαστικά είναι ένας ψευδοκαρπός. Αυτό σημαίνει πως η σάρκα της φράουλας δεν δημιουργείται από την ωοθήκη του άνθους αλλά από την ανθοδόχη. Η ανθοδόχη είναι το διογκωμένο μέρος του άνθους που στηρίζει τις ωοθήκες και άλλα μέρη του άνθους.
Επιπλέον τα κίτρινα σημάδια που είναι προσκολλημένα πάνω στις φράουλες και τα αναγνωρίζουμε σαν σποράκια, στην πραγματικότητα είναι οι ωοθήκες του άνθους. Μέσα σε κάθε ωοθήκη υπάρχει ένας σπόρος!

Όπως όλα τα λαχανικά και φρούτα που έρχονται σε άμεση επαφή με το χώμα, έτσι και οι φράουλες που αφήνονται να αναπτυχθούν ελεύθερα, έχουν μεγάλη πιθανότητα να προσβληθούν από εχινόκοκκο, ένα παράσιτο πολύ επικίνδυνο για την υγεία του ανθρώπου. Για το λόγο αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή και πολύ καλό πλύσιμο όταν συλλέγονται άγριες φράουλες.

Συνθήκες ανάπτυξης της φράουλας.

Η φράουλα αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ δεν αρέσκεται στην πολύ ζέστη. Ανθίζει νωρίς την άνοιξη και για να δημιουργήσει καρπούς η θερμοκρασία πρέπει να είναι μεταξύ 20-28^οC.
Η αντοχή της στον παγετό εξαρτάται κυρίως από την ποικιλία. Για τις περισσότερες φράουλες οι ανοιξιάτικοι παγετοί που εμφανίζονται όταν τα φυτά έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι έως και καταστρεπτικοί. Ευδοκιμεί σε ελαφριά και γόνιμα εδάφη, με αρκετή οργανική ουσία και καλή αποστράγγιση.
Τα καταλληλότερα εδάφη για την ανάπτυξη της φράουλας είναι τα αμμωπηλώδη. Το ιδανικό εδαφικό pH για τη φράουλα είναι 5,5-6,5, ωστόσο η καλλιέργεια μπορεί να γίνει σε εδάφη που έχουν pH από 5 έως 8.
Για την εγκατάσταση της καλλιέργειας επιλέγονται θέσεις που δέχονται ανεμπόδιστα το ηλιακό φως. Με τη βοήθεια του ήλιου αυξάνονται τα σάκχαρα που δίνουν στη φράουλα έντονη γεύση και χρώμα. Οι φράουλες που αναπτύσσονται σε ημισκιερές περιοχές, έχουν τελικά ξινή γεύση και ξεθωριασμένο χρώμα.
Το νερό είναι απαραίτητο για την καλλιέργεια της φράουλας, αφού είναι φυτό που δεν αντέχει στην ξηρασία. Το πότισμα πρέπει να είναι συχνό αλλά με μικρές δόσεις νερού ώστε το έδαφος να παραμένει υγρό.

Χρήσιμα για τη φράουλα:

• Το εδώδιμο μέρος της φράουλας, αυτό που αναγνωρίζουμε σαν καρπό, ουσιαστικά είναι ένας ψευδοκαρπός. Αυτό σημαίνει πως η σάρκα της φράουλας δεν δημιουργείται από την ωοθήκη του άνθους αλλά από την ανθοδόχη. Η ανθοδόχη είναι το διογκωμένο μέρος του άνθους που στηρίζει τις ωοθήκες και άλλα μέρη του άνθους. Επιπλέον τα κίτρινα σημάδια που είναι προσκολλημένα πάνω στις φράουλες και τα αναγνωρίζουμε σαν σποράκια, στην πραγματικότητα είναι οι ωοθήκες του άνθους. Μέσα σε κάθε ωοθήκη υπάρχει ένας σπόρος!
• Όπως όλα τα λαχανικά και φρούτα που έρχονται σε άμεση επαφή με το χώμα, έτσι και οι φράουλες που αφήνονται να αναπτυχθούν ελεύθερα, έχουν μεγάλη πιθανότητα να προσβληθούν από εχινόκοκκο, ένα παράσιτο πολύ επικίνδυνο για την υγεία του ανθρώπου. Για το λόγο αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή και πολύ καλό πλύσιμο όταν συλλέγονται άγριες φράουλες.
• Στα αμμώδη (αμμωπηλώδη) εδάφη η φράουλα δίνει ποιοτικούς καρπούς με ωραία γεύση, χρώμα και άρωμα. Αντίθετα, όσο πιο βαρύ και αργιλώδες είναι το έδαφος, τόσο δυσκολεύει η ανάπτυξη του φυτού. Το αποτέλεσμα είναι να παράγονται λίγοι και μικροί καρποί που συνήθως έχουν μαλακή σάρκα χωρίς ιδιαίτερο άρωμα.
• Οι φράουλες που αναπτύσσονται σε ασβεστώδη εδάφη, εμφανίζουν πολύ εύκολα κίτρινα φύλλα. Ο λόγος είναι πως το ασβέστιο εμποδίζει την απορρόφηση σιδήρου από τα φυτά, με αποτέλεσμα να παρατηρείται τροφοπενία σιδήρου.

Καλλιέργεια:

Η καλλιέργεια της φράουλας μπορεί να είναι μονοετής, διετής ή πολυετής. Με τον όρο πολυετής καλλιέργεια εννοούμε συνήθως την καλλιέργεια που διαρκεί 3-4 χρόνια, αφού πολύ σπάνια οι παραγωγοί διατηρούν τα ίδια φυτά για μεγαλύτερο διάστημα, εξαιτίας της μειωμένης παραγωγικότητας τους.
Στη μονοετή ή διετή καλλιέργεια, τα νεαρά φυτά της φράουλας φυτεύονται σε σαμάρια που κατασκευάζονται στο χωράφι. Τα σαμάρια είναι χαμηλά σε ύψος, περίπου 25-30 cm και απέχουν μεταξύ τους 40-50cm. Συνήθως σε κάθε σαμάρι δημιουργούνται δύο γραμμές φύτευσης.
Έτσι τα σαμάρια κατασκευάζονται με πλάτος 60 cm, οι δύο γραμμές φύτευσης απέχουν μεταξύ τους 20cm και τα φυτά σε κάθε γραμμή φυτεύονται ανά 25cm. Στην περίπτωση που επιλέγεται κάθε σαμάρι να έχει 3 ή 4 γραμμές φύτευση αυξάνει ανάλογα και το πλάτος του.
Γενικά δεν είναι πρακτική που συνιστάται αφού γίνεται δύσκολη η διαχείριση των σαμαριών και των φυτών, ιδιαίτερα των εσωτερικών γραμμών. Στην περίπτωση που κάθε σαμάρι έχει μία μόνο γραμμή φύτευσης, το πλάτος του σαμαριού είναι 40-50cm και ο διάδρομος ανάμεσα από τα σαμάρια έχει πλάτος 80-90cm. Τα φυτά σε κάθε σαμάρι φυτεύονται και πάλι ανά 25cm.
Στην πολυετή καλλιέργεια η εκμετάλλευση είναι λιγότερο εντατική και οι φράουλες φυτεύονται σε γραμμές σε επίπεδο έδαφος. Οι γραμμές φύτευσης απέχουν μεταξύ τους 1m και τα φυτά κάθε γραμμής φυτεύονται ανά 50-75cm. Τα νεαρά την πρώτη χρονιά της εγκατάστασής τους στο χωράφι αφήνονται να αναπτυχθούν μόνο βλαστικά. Όλες οι ταξιανθίες που πιθανών εμφανίζονται αφαιρούνται. Από τη δεύτερη χρονιά τα φυτά μπαίνουν στην παραγωγή

Πότε φυτεύουμε

Στη μονοετή και διετή καλλιέργεια η φύτευση γίνεται συνήθως στο τέλος του φθινοπώρου. Μπορεί όμως να γίνει και το καλοκαίρι με φυτά ψυγείου. Στην πολυετή καλλιέργεια οι φράουλες φυτεύονται από τα μέσα της άνοιξης μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού. Στον οικιακό λαχανόκηπο έτοιμα φυτά, πολλές φορές με άνθη, φυτεύονται στις αρχές της άνοιξης. Φυσικά, η παραγωγή είναι περιορισμένη αλλά καλύπτει τις ανάγκες της οικογένειας.

Καλλιεργητικές Φροντίδες

Πότισμα: Στην ανάπτυξη της φράουλας κρίσιμο στάδιο είναι η περίοδος της εγκατάστασης των νέων φυτών στο χωράφι. Από τη μεταφύτευση και για περίπου δύο εβδομάδες, δηλαδή μέχρι να αναπτυχθεί καλά το ριζικό σύστημα, τα νεαρά φυτά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα ακόμα και στην παραμικρή έλλειψη νερού.
Ο γενικός κανόνας για το πότισμα της φράουλας είναι ότι αμέσως μετά τη μεταφύτευση και μέχρι να αρχίσουν να εμφανίζονται νέα φύλλα, εφαρμόζονται πλούσια ποτίσματα. Στη συνέχεια το πότισμα μειώνεται έτσι ώστε το έδαφος να διατηρείται νωπό χωρίς να είναι πλημυρισμένο.
Στην εντατική όμως καλλιέργεια φράουλας, η ποσότητα του νερού που χρειάζεται η καλλιέργεια εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως η ποικιλία που έχει επιλεγεί, το σύστημα της καλλιέργειας, το έδαφος και οι συνθήκες της περιοχής. Έτσι το πότισμα προσδιορίζεται σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά και με τη βοήθεια των τοπικών γεωπόνων.
Το σύστημα άρδευσης που επιλέγεται για τις φράουλες είναι η άρδευση με σταγόνα ή η τεχνητή βροχή. Η άρδευση με σταγόνα φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματική αφού εξασφαλίζει καλύτερη κατανομή του νερού σε όλο το χωράφι, μειώνει τις πιθανότητες προσβολής από εχθρούς και ασθένειες και επιπλέον εξασφαλίζει εξοικονόμηση νερού. Συχνά όμως η εφαρμογή τεχνικής βροχής θεωρείται ευκολότερη και επιλέγεται από τους παραγωγούς.
Λίπανση: Οι φράουλες δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικές σε θρεπτικά στοιχεία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν χρειάζονται λίπανση, εκτός αν καλλιεργούνται σε πολύ πλούσια εδάφη.Συστήνεται η προσθήκη 4-5 τόνων κοπριάς ή κόμποστ για κάθε στρέμμα. Η καταλληλότερη εποχή για την εφαρμογή της λίπανσης είναι το τέλος του χειμώνα με αρχές άνοιξης.







Εδαφοκάλυψη: Η εδαφοκάλυψη συνιστάται στην καλλιέργεια της φράουλας ιδιαίτερα όταν η φύτευση γίνεται σε σαμάρια. Καταρχήν, προστατεύει την καλλιέργεια από τα ζιζάνια που μπορεί να μειώσουν σημαντικά την παραγωγή και διατηρεί την υγρασία του εδάφους.
Επιπλέον, με την εδαφοκάλυψη οι φράουλες δεν ακουμπάνε στο χώμα, οπότε δεν έρχονται σε επαφή με τα παθογόνα του εδάφους και δεν σαπίζουν από την υγρασία του. Το χώμα μπορεί να καλυφθεί με διάφορα υλικά όπως άχυρο, πευκοβελόνες και μεμβράνες πλαστικές ή βιοδιασπώμενες.
Στις συστηματικές καλλιέργειες προτιμάται η κάλυψη με πλαστική μεμβράνη αφού είναι εύκολη στην εφαρμογή και τη διαχείριση. Στις υπαίθριες καλλιέργειες οι φράουλες φυτεύονται σε σαμάρια, οπότε οι πλαστικές μεμβράνες απλώνονται πάνω στα σαμάρια, αμέσως μετά την κατασκευή τους. Στη συνέχεια, λίγο πριν τη φύτευση ή ταυτόχρονα με αυτή, ανοίγονται στη μεμβράνη τρύπες στις θέσεις φύτευσης.
Κλάδεμα: Στη φράουλα το κλάδεμα συνίσταται στην αφαίρεση των φύλλων που κιτρινίζουν ή σαπίζουν κατά τη βλαστική ανάπτυξη του φυτού την άνοιξη. Επιπλέον, αν έχει επιλεγεί η τριετής καλλιέργεια της φράουλας, την άνοιξη και το καλοκαίρι του πρώτου χρόνου αφαιρούνται και οι ταξιανθίες που πιθανών έχουν δημιουργηθεί.

Προστασία το χειμώνα: Στις περιοχές με ιδιαίτερα κρύο χειμώνα, οι υπαίθριες καλλιέργειες φράουλας προστατεύονται από τους ισχυρούς παγετούς με ψηλό τούνελ από πλαστικό υλικό. Το τούνελ έχει ύψος μέχρι 2 m και μπορεί να καλύπτει τρία ή και περισσότερα σαμάρια.

Χρήσιμες πληροφορίες για τις καλλιεργητικές φροντίδες στη φράουλα:

• Στη θερμοκηπιακή καλλιέργεια φράουλας, οι παραγωγοί θεωρούν καλύτερο να ποτίζουν με ψεκασμό ολόκληρου του φυτού.
• Μελέτες σε διάφορες περιοχές έχουν δείξει ότι οι μεγαλύτερες αποδώσεις έχουν επιτευχθεί όταν εξασφαλίζεται στο έδαφος υγρασία μεγαλύτερη από το 65% της υδατοχωριτικότητάς του σε βάθος 60 cm. Σε κάποιες όμως περιπτώσεις, για παράδειγμα σε περιοχές που το νερό είναι ακριβό, η μέγιστη απόδοση δεν συνεπάγεται και το μεγαλύτερο κέρδος.
• Οι καρποί που μπορεί να δημιουργήσει ένα φυτό φράουλας μειώνονται κατά 30% ή και περισσότερο, όταν τα φυτά δέχονται ελλιπές πότισμα από την αρχή της βλάστησής τους. Η συνολική παραγωγή μίας καλλιέργειας φράουλας μπορεί να μειωθεί έως και 80% σε αυτές τις συνθήκες.
• Όταν οι φράουλες καλλιεργούνται σε σαμάρια, ένας ακόμη τρόπος ποτίσματος είναι να πλημμυρίζουν με νερό τα αυλάκια ανάμεσα στα σαμάρια. Με αυτόν τον τρόπο κατασπαταλάτε νερό αφού το περισσότερο εξατμίζεται και απορρέει στα βαθύτερα στρώματα του εδάφους. Επιπλέον το χωράφι δεν είναι εύκολα προσβάσιμο για τις γεωργικές εργασίες.

Πολλαπλασιασμός της φράουλας:

Η φράουλα μπορεί να πολλαπλασιαστεί με σπόρο, με τους στόλωνες και με την τεχνική της ιστοκαλλιέργειας. Ο πολλαπλασιασμός με σπόρο απαιτεί πολύ χρόνο και τα ποσοστά επιτυχίας του είναι μικρά. Επιπλέον τα νέα φυτά δε θα διατηρήσουν όλα τα χαρακτηριστικά της ποικιλίας του μητρικού φυτού. Από την άλλη η ιστοκαλλιέργεια είναι ιδιαίτερα σύγχρονη μέθοδος και υπόσχεται φυτά καλής ποιότητας. Ωστόσο παραμένει αρκετά δαπανηρή.
Ο συνηθέστερος τρόπος πολλαπλασιασμού είναι με τους στόλωνες. Τα μητρικά φυτά χωρίζονται σε κομμάτια που περιλαμβάνουν στόλωνες και μεταφυτεύονται.
Οι στόλωνες σχηματίζονται την άνοιξη και στο τέλος του καλοκαιριού είναι αρκετοί σε αριθμό και ανάπτυξη ώστε να διαιρεθούν οι φράουλες και τα διάφορα τμήματα να μεταφυτευτούν για να αναπτυχθούν τα νέα φυτά. Το φθινόπωρο τα φυτά που έχουν προκύψει μπορούν να φυτευτούν στις τελικές τους θέσεις στο χωράφι.
Όταν η μεταφύτευση το φθινόπωρο δεν είναι επιθυμητή, τα νέα φυτά που έχουν προκύψει μετά τη διαίρεση των μητρικών φυτών, παραμένουν στις θέσεις τους μέχρι τα μισά του χειμώνα (ώστε να σκληραγωγηθούν από τις χαμηλές θερμοκρασίες). Στη συνέχεια εκριζώνονται, αφαιρούνται τα φύλλα τους και αποθηκεύονται σε ψυγείο μέχρι τα μέσα καλοκαιριού, που θα φυτευτούν στο χωράφι. Τα φυτά αυτά ονομάζονται «φυτά ψυγείου»

Συγκομιδή:

Όσον αφορά στην καλλιέργεια της φράουλας, από την περιοχή, το σύστημα καλλιέργειας, την ποικιλία και την θερμοκρασία εξαρτάται και η περίοδος της συγκομιδής. Για τις θερμοκηπιακές καλλιέργειες και τις πρώιμες ποικιλίες η συγκομιδή ξεκινάει από τα τέλη του Δεκεμβρίου. Για τις υπαίθριες καλλιέργειες που καλύπτονται με τούνελ η συγκομιδή αρχίζει από το τέλος Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου, ενώ οι υπαίθριες φράουλες χωρίς κάλυψη αρχίζουν να συγκομίζονται στα μέσα Απριλίου ή και νωρίτερα και η παραγωγή φτάνει στο αποκορύφωμά της το Μάιο.
Οι φράουλες συγκομίζονται σταδιακά (μόνο όσες είναι σχεδόν ώριμες) με το χέρι. Η συγκομιδή πρέπει να γίνεται το πρωί που η ατμόσφαιρα είναι πιο δροσερή και οι συγκομισμένες φράουλες τοποθετούνται σε σκιερό μέρος. Το κριτήριο για το αν πρέπει να συγκομισθεί μία φράουλα είναι το χρώμα της, που πρέπει να είναι ροζ προς κόκκινο. Οι καρποί με ανοιχτό ροζ χρώμα είναι ακόμα ανώριμοι και δεν έχουν αποκτήσει τη γλυκιά γεύση της φράουλας. Αντίθετα οι καρποί με σκούρο κόκκινο χρώμα είναι υπερβολικά ώριμοι και το πιο πιθανό είναι να σαπίσουν πριν προλάβουν να καταναλωθούν. Κατά τη συγκομιδή χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μην τραυματίζονται ούτε οι φράουλες που συλλέγονται ούτε αυτές που παραμένουν για να ωριμάσουν.
Μία μέση απόδοση για κάθε φυτό φράουλας είναι γύρω στα 0,5 κιλό νωπής φράουλας. Η μέση στρεμματική απόδοση κυμαίνεται στους 2,5 τόνους για τις μονοετείς και διετείς καλλιέργειες, που η πυκνότητα φύτευση είναι 5.000 φυτά ανά στρέμμα. Στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες που επιλέγονται πιο παραγωγικές ποικιλίες και φυτεύονται σε μεγαλύτερη πυκνότητα (7.000 φυτά/στρ) η απόδοση κυμαίνεται από 2 έως 5 τόνους/στρ.

Ασθένειες και εχθροί

α)Ασθένειες

1.Βοτρύτης (σήψη καρπών) Botrytis cinerea

Σύμπτωμα: Αποτελεί μια από τις σοβαρότερες ασθένειες της φράουλας.

Προσβάλει κυρίως τον καρπό και προκαλεί παραμορφώσεις και εμφάνιση σκούρου χρωματισμού σε αυτόν.

Η ασθένεια αναπτύσσεται ιδιαίτερα σε συνθήκες υψηλής υγρασίας.Συνήθως η μόλυνση ξεκινάει από τα σημεία

επαφής του καρπού με το έδαφος.

Αρχικά η μόλυνση εκδηλώνεται πάνω στον καρπό ως μαλακή κηλίδα χρώματος ανοιχτού καφέ.

Αντιμετώπιση:Προληπτικά μέτρα για τη συγκεκριμένη ασθένεια αποτελούν πιο αραιή φύτευση, κάλυψη του σαμαριού με πλαστικό φύλλο για την αποφυγή επαφής των καρπών με το έδαφος,η χρησιμοποίηση ανθεκτικών

ποικιλιών και η αποφυγή υπερβολικής υγρασίας στο χωράφι.

2.Δερματώδης σήψη ( σήψη καρπών ) Phytophthota cactorum

Σύμπτωμα: Ο συγκεκριμένος μύκητας προσβάλει τους καρπούς και όλα τα υπόλοιπα μέρη του φυτού.

Οι προσβεβλημένοι καρποί μαλακώνουν εξωτερικά , παρουσιάζουν μεταχρωματισμό εσωτερικά και εξωτερικά και

έχουν χαρακτηριστική πικρή γεύση.

Η ασθένεια εκδηλώνεται συνήθως σε συνθήκες υψηλής υγρασίας και θερμοκρασία νύκτας 10-15°C

και ημέρας 15- 25°C .

Η πρόψυξη των καρπών αμέσως μετά τη συγκομιδή τους περιορίζει αρκετά την εκδήλωση της ασθένειας.

Αντιμετώπιση:Η κάλυψη του εδάφους με πλαστικό φύλλο, ώστε να μην έρχονται σε επαφή οι καρποί με το έδαφος

αποτελεί ένα καλό προληπτικό μέτρο.

3.Ριζοκτονία

Ο μύκητας rizoctonia sp. προκαλεί σηψιρριζία υπό συνθήκες υπερβολικής υγρασίας.

Αντιμετώπιση:Η μόνη λύση είναι η εκρίζωση και η καύση των προσβεβλημένων φυτών.Η αποφυγή χρησιμοποίησης για καλλιέργεια φράουλας υγρών εδαφών, η αραιή φύτευσης και ελαφρά σκαλίσματα είναι μέτρα συνιστώμενα για τον περιορισμό της ανάπτυξης του μύκητα.

4.Ωίδιο

Ο μύκητας sphaerotheca humuli προκαλεί κηλίδωση και ξήρανση των φύλλων, επί των οποίων εμφανίζεται λευκή εξάνθιση.

Αντιμετώπιση:Το θειάφισμα η ο ψεκασμός με ορό γάλακτος είναι αρκετό για την καταπολέμηση της ασθένειας.

5.Ιώσεις της φράουλας

Επειδή η φράουλα πολλαπλασιάζεται με αγενή τρόπο, έχουν συγκεντρωθεί στις διάφορες ποικιλίες πολλοί ιοί. Συνήθως μόλυνση με περισσότερους από έναν ιούς προκαλεί σημαντική ποιοτική και ποσοτική υποβάθμιση της

παραγωγής. Τα κυριότερα συμπτώματα που παρατηρούνται είναι χλωρώσεις, κηλιδώσεις, μικροφυλλία, παραμορφώσεις, σκούπα της μάγισσας κ.λπ.

Οι πιο συνηθισμένες ιώσεις της φράουλας είναι:

– η χλωρωτική κηλίδωση

– το κατσάρωμα και

– το ελαφρό κιτρίνισμα της περιφέρειας των φύλλων

Όλες οι παραπάνω ιώσεις μεταδίδονται με τις αφίδες.

β) Εχθροί

1.Αφίδες

 Είναι έντομα ημίπτερα επιζήμια όχι τόσο γιατί μυζούν τους χυμούς των (ρυτών όσο γιατί μεταδίδουν ιώσεις από τα ασθενή στα υγιή φυτά.

Σύμπτωμα: Αναπτύσσονται σε μεγάλους πληθυσμούς πάνω στις νεαρές βλαστήσεις και στα φύλλα (κάτω επιφάνεια ελάσματος) και μυζούν τους χυμούς τους. Τα φύλλα παραμορφώνονται ελαφρώς και εμφανίζουν κολλώδη ουσία στα σημεία προσβολής. Εμφανίζονται κυρίως την περίοδο άνοιξη με αρχές καλοκαιριού.

Αντιμετώπιση:Φροντίζουμε για την καλή ανάπτυξη των φυτών (άρδευση και λίπανση).

Απομάκρυνση των βλαστήσεων με έντονη προσβολή και λιώσιμο όσων αφίδων εντοπίσουμε.

Σε έντονες προσβολές προτείνεται ο ψεκασμός με κατάλληλα σκευάσματα (σαπούνια εντομοκτόνα) για τη βιολογική

γεωργία.

Για το βιολογικό έλεγχο των αφιδών χρησιμοποιούμε την πασχαλίτσα και την παρασιτική σφήκα Diaeretiella rapae.

2.Κόκκινος τετράνυχος Tetranychus urticae

Σύμπτωμα: Ο κόκκινος ή δίστικτος τετράνυχος είναι ο περισσότερο διαδεδομένος τετράνυχος που προσβάλει τις

φράουλες.Το μέγεθος του δεν ξεπερνά το 0,5mm.

Κυρίως παρουσιάζεται στο κάτω μέρος των φύλλων και σε έντονες προσβολές σχηματίζει στα φύλλα ιστό.

Αντιμετώπιση: Σε περίπτωση προσβολής καταβρέχουμε τα φυτά με πίεση νερού για κάποιες μέρες για να

μειώσουμε τον πληθυσμό τους.

Ο ψεκασμός των φυτών με εντομοκτόνο σαπούνι για 3 φορές ανά εβδομαδιαία διαστήματα βοηθούν στην καταπολέμηση των ακαρέων.

Μπορούν ακόμα να χρησιμοποιηθούν άλλοι ωφέλιμοι τερτράνυχοι (Phytoseiulus persimilis) ή άλλα ωφέλιμα έντομα

όπως οι πράσινοι χρύσωπες ( Chrysopa carnea ) και οι πασχαλίτσες.

Η συγκαλλιέργεια με τον άνηθο μειώνει τις πιθανότητες προσβολής της καλλιέργειας από τετράνυχο.

3.Βρωμούσες Lygus hesperuss

Σύμπτωμα: Προκαλούν παραμορφώσεις στους καρπούς ή ακόμα και ξυλοποίηση αυτών.

Το τέλειο έντομο έχει μήκος 0,5 cm και εμφανίζεται από την άνοιξη και ολόκληρο το καλοκαίρι.

Αντιμετώπιση:Το σημαντικότερο προληπτικό μέτρο αποτελεί η διατήρηση του χωραφιού καθαρού από ζιζάνια.

Ακόμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λύση ο ψεκασμός των φυτών με ροτενόνη, πυρεθρίνες ή μίγμα και των δύο.

Το πιο άμεσο μέτρο όμως αντιμετώπισης του εντόμου είναι η συλλογή και η καταστροφή του εντόμου με το χέρι.

4.Έντομα εδάφους Gryllotalpa gryllotalpa, Me lolontha melolontha, Agriotes sp. και Agrotis sp.)

Σύμπτωμα:Τα συγκεκριμένα έντομα εδάφους ζουν στο έδαφος και τρέφονται με το υπόγειο τμήμα του φυτού.

Αντιμετώπιση:Η καταπολέμηση τους γίνεται συνήθως με πολλά σκαλίσματα και με βαθύ όργωμα μετά το τέλος

της καλλιέργειας.

5.Θρίπας Thrips tabaci και Frankliniella occidentalis

Σύμπτωμα: Ο θρίπας , που έχει μόλις 1 mm μήκος, είναι κιτρινωπός με φτερά και  δύσκολα ορατός με γυμνό μάτι.Χαρακτηριστικά συμπτώματα πάνω στους καρπούς είναι λευκά στίγματα,καφετί αποχρωματισμοί ή ακόμα και παραμορφώσεις,που οφείλονται στις προσβολές από αρκετά νωρίς του άνθους.

Αντιμετώπιση:Ως μέτρο προστασίας προτείνεται η αφαίρεση των προσβεβλημένων ανθέων,ο ψεκασμός με

επιτρεπόμενα εντομοκτόνα σαπούνια και η καταπολέμηση των ζιζανίων.Εναλλακτικά προτείνεται ο ψεκασμός με διάλυμα σκόρδου ήκρεμμυδιού.

Για τη βιολογική καταπολέμηση του θρίπα χρησιμοποιούνται οι αρπακτικοί τετράνυχοι Ambyseiulus mackenseii

καιEuseius tularensis.

Ακόμα χρησιμοποιούνται ψεκασμοί με ροτενόνη ( διάλυμα 5%),πυρεθρίνη ή μίγμα και των δύο.

Το θειάφισμα ακόμα των φυτών προσφέρουν περισσότερο προληπτικά και λιγότερο θεραπευτικό μέτρο.

Θρεπτική αξία:

Η φράουλα είναι πολύ πλούσια σε βιταμίνη A και C. Η βιταμίνη C που περιέχουν 5-6 φράουλες (μία μερίδα) υπερκαλύπτει την ημερήσια συνιστώμενη δόση. Στη μεγάλη περιεκτικότητα της σε βιταμίνες, η φράουλα οφείλει την αντιοξειδωτική της δράση. Επίσης η φράουλα έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε κάλιο και μικρότερη σε ασβέστιο, φώσφορο και μαγνήσιο. Περιέχει ελάχιστες πρωτεΐνες και λιπαρά. Επιπλέον έχει μεγάλη περιεκτικότητα στην ουσία λουτεΐνη που βοηθάει στην προστασία από την ηλιακή ακτινοβολία.

Χρήσεις της φράουλας:

Οι φράουλες καταναλώνονται φρέσκιες σαν φρούτο και στη ζαχαροπλαστική. Επίσης μεταποιούνται για την παρασκευή μαρμελάδων, γλυκών του κουταλιού, ποτών, σιροπιού, παγωτού και χυμού. Επιπλέον φράουλες χρησιμοποιούνται και στη βιομηχανία καλλυντικών και την αρωματοποιεία.

• Το χρώμα της φράουλας μετά τη συγκομιδή δεν αλλάζει, ακόμα κι όταν μαλακώνει η σάρκα και το φρούτο αλλοιώνεται.
• Οι φράουλες από τη στιγμή της συγκομιδής τους, πρέπει το πολύ σε δύο ώρες να μεταφερθούν σε ψυγείο με θερμοκρασία 2-3^οC και να παραμείνουν εκεί για 3-4 ώρες. Η διαδικασία αυτή είναι γνωστή σαν πρόψυξη και γίνεται προκειμένου να μην μαλακώσουν οι καρποί και να μειωθούν οι πιθανότητες προσβολής από μύκητες και βακτήρια. Στη συνέχεια οι φράουλες μπορούν να συντηρηθούν, σε θαλάμους με μεγάλη σχετική υγρασία και θερμοκρασία 3^οC, το πολύ για 6 μέρες. Συνήθως αυτό είναι το διάστημα που χρειάζεται για να φτάσουν στον τελικό καταναλωτή.
• Οι φράουλες συσκευάζονται σε πλαστικές συσκευασίες με τρύπες για να παίρνουν αέρα και πρέπει να διατίθενται άμεσα στην αγορά γιατί είναι ευαίσθητες και δεν μπορούν να συντηρηθούν για μεγάλο διάστημα.

Μαρμελάδα φράουλα:

Υλικά:
800γρ. Φράουλες
600γρ. Ζάχαρη
2 κουταλάκια Χυμό λεμονιού
Εκτέλεση:
Πλένουμε καλά τις φράουλες και αφαιρούμε τα κοτσάνια τους.
Αν μας αρέσουν οι μαρμελάδες με κομμάτια φρούτου, τότε κόβουμε τις μισές σε κομμάτια και τις άλλες μισές, τις πολτοποιούμε. Θα πρέπει να προσέξουμε και να μην παρασυρθούμε κόβοντάς τες όλες σε κομμάτια. Αυτό θα μας οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα μεταξύ μαρμελάδας και γλυκού του κουταλιού. Με τον παραπάνω τρόπο, η μαρμελάδα μας θα αποκτήσει ένα ωραίο σώμα. Αν πάλι, δε μας αρέσει να βρίσκουμε κομμάτια φρούτου, απλά τις πολτοποιούμε όλες.
Σε μεγάλη κατσαρόλα βράζουμε τις φράουλες και τη ζάχαρη, σε μέτρια με χαμηλή φωτιά για περίπου 30-40′. Θα χρειαστεί καθ’ όλη τη διάρκεια να είμαστε κοντά, για να ανακατώνουμε ώστε να μην κολλήσει (ειδικά προς το τέλος), καθώς και για να ξαφρίζουμε εφόσον χρειάζεται (να μαζεύουμε με μια τρυπυτή κουτάλα τον αφρό που μαζεύεται στην επιφάνεια και να τον πετάμε).
Το πότε θα κατεβάσουμε τη μαρμελάδα από τη φωτιά εξαρτάται από το γούστο μας. Ένας βασικός κανόνας είναι ο εξής: απλώνουμε μια κουταλιά από τη μαρμελάδα σε ένα πιάτο και με το κουτάλι τραβάμε μια γραμμή, σα να τη χωρίζουμε στη μέση. Αν η γραμμή παραμείνει και δεν κλείσει ξανά, τότε η μαρμελάδα είναι έτοιμη. Επίσης, θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι όσο κρυώνει τόσο πήζει. Λίγο πριν φτάσει σε αυτό το στάδιο προσθέτουμε το χυμό λεμονιού. Αυτό θα βοηθήσει στη συντήρηση αλλά και θα ισορροπήσει τη γλυκιά γεύση της μαρμελάδας.
Γεμίζουμε αποστειρωμένα βάζα , κλείνουμε καλά και τα γυρνάμε ανάποδα. Αφήνουμε να κρυώσει καλά και αποθηκεύουμε σε σκιερό και δροσερό μέρος.

Πηγή:

http://frontistesgis.gr/fraoula-kalliergeia/