Κρεμμύδι, συμβουλές για φύτευση και καλλιέργεια

Το κρεμμύδι είναι γνωστό από την αρχαιότητα, που το καλλιεργούσαν τόσο οι αρχαίοι Ρωμαίοι, όσο και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, όχι μόνο για φαγητό, αλλά και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Οι ιδιότητες αυτές οφείλονται μάλλον στη μεγάλη του περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα (κυρίως σε ιώδιο και θείο).

Κρεμμύδι: έδαφος και λίπανση

Το κρεμμύδι έχει ανάγκη από καλοδουλεμένο και ελαφρό χώμα, πλούσιο σε οργανικές ουσίες, για να μπορέσει να αναπτύξει συμμετρικούς βολβούς. Το έδαφος πρέπει να είναι στραγγερό, χωρίς λιμνάζοντα νερά, γιατί το κρεμμύδι υποφέρει πάρα πολύ από την υπερβολική υγρασία, που εμποδίζει την ανάπτυξή του και ευνοεί τις ασθένειες, ιδιαίτερα τη σήψη.
Η κοπριά δεν αξιοποιείται ικανοποιητικά από τα κρεμμύδια. Καλύτερα αποτελέσματα έχουμε όταν η οργανική λίπανση του κρεμμυδιού προέχεται σαν υπόλοιπο της λίπανσης που έχει δοθεί στην καλλιέργεια που προηγήθηκε στο ίδιο σημείο. Το άζωτο και το κάλιο είναι τα μόνα στοιχεία που προσλαμβάνονται από την καλλιέργεια του κρεμμυδιού και για το λόγο αυτό πρέπει να τα παρέχουν με τα κατάλληλα ανόργανα λιπάσματα.
Ωστόσο, δεν πρέπει να χορηγείται στα φυτά αζωτούχο λίπασμα πριν από τη συγκομιδή, για να μην δημιουργηθούν βολβοί που θα είναι δύσκολο να διατηρηθούν. Από την σύσταση του εδάφους και του λιπάσματος που θα χρησιμοποιηθεί, εξαρτάται η μικρότερη ή μεγαλύτερη καυστικότητα του κρεμμυδιού. Έδαφος που περιέχει μεγάλες ποσότητες θείου, που είναι βέβαια εύκολο να το «γλυκάνουμε», αν επέμβουμε με χρήση λιπασμάτων που έχουν βάση το άζωτο και το χλώριο.

Κρεμμύδι: σπορά στο φυτώριο και μεταφύτευση

Το κρεμμύδι αναπτύσσεται το ίδιο εύκολα, είτε αν σπαρθεί κατευθείαν στην ύπαιθρο, είτε αν μεταφυτευτεί από σπορείο.
Για το σπορείο πρέπει να υπολογίζετε 3-4 γραμμάρια σπόρου για κάθε τετραγωνικό μέτρο που θα σπαρθούν σε βάθος όχι μεγαλύτερο από 1 εκατοστό. Μετά από 10-15 ημέρες τα φυτά αρχίζουν να φυτρώνουν, ανάλογα με τη θερμοκρασία και είναι έτοιμα να μεταφυτευτούν ύστερα από 60 περίπου ημέρες. Η κατάλληλη στιγμή διαλέγεται με βάση τις διαστάσεις των νεαρών φυτών, που πρέπει να έχουν ύψος γύρω στα 15 εκατοστά. Το κόψιμο της ρίζας διευκολύνει τη δουλειά της μεταφύτευσης, ενώ είναι άχρηστο ή ακόμα και βλαβερό, το κόψιμο των φύλλων.
Αν η καλλιέργεια του κρεμμυδιού ξεκινήσει από το σπορείο, τότε η μεταφύτευση γίνεται απλά με ένα φυτευτήρι. Το νεαρό φυτό τοποθετείται σε βάθος 3-4 εκατοστών ανάλογα με τη συνεκτικότητα του εδάφους και το σχήμα του βολβού. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι το μεγαλύτερο βάθος δίνει πιο μικρούς, αλλά πιο ανθεκτικούς στο κρύο βολβούς.
Οι αποστάσεις μεταφύτευσης των κρεμμυδιών είναι 20-30 εκατοστά μεταξύ των γραμμών, ενώ 10-15 εκατοστά πάνω στις γραμμές μεταξύ των κρεμμυδιών, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσο πιο αραιά είναι φυτεμένα τα κρεμμύδια, τόσο μεγαλύτεροι είναι οι βολβοί.
Αν η σπορά γίνει κατευθείαν στο χωράφι, οι αποστάσεις σποράς και ανάπτυξης των φυτών πρέπει να είναι ίδιες με αυτές της μεταφύτευσης των νεαρών κρεμμυδιών.
Η σπορά στο χωράφι για τις ποικιλίες που η συγκομιδή τους γίνεται αργά το φθινόπωρο, ώστε να διατηρηθούν ως την επόμενη άνοιξη, πραγματοποιείται από τις αρχές του Φεβρουαρίου – Μαρτίου, ανάλογα με το κλίμα που επικρατεί στην κάθε περιοχή. Το φθινόπωρο ή το τέλος του καλοκαιριού μπορούν να σπαρθούν οι ποικιλίες που προορίζονται για άμεση κατανάλωση, ενώ αν τα αφήσουμε για να γίνουν «παλιά» η συγκομιδή τους θα γίνει αργά την άνοιξη.
Αν το μέρος που θα σπαρθεί είναι προστατευμένο ή σε περιοχή με μαλακό κλίμα, τότε φρέσκα κρεμμυδάκια θα υπάρχουν στην κουζίνα μας όλη τη διάρκεια του χειμώνα, που θα προέρχονται από πολύ πρώιμες ποικιλίες που έχουν σπαρθεί στις αρχές φθινοπώρου.

Παρολα αυτα εχει επικρατησει η καλλιεργεια του κρεμμυδιου απο κοκκαρι (μικρο βολβο)

Κοκκάρι, μικροί βολβοί κρεμμυδιού

Στις περισσότερες περιοχές της χώρας μας συνηθίζεται να χρησιμοποιείται κρεμμυδόσπορος για την παραγωγή κοκκαριού. Για το λόγο αυτόν σπέρνεται το Φεβρουάριο-Μάρτιο και το κοκκάρι είναι έτοιμο τον Ιούλιο-Αύγουστο. Το κοκκάρι φυτεύεται στον Οκτώβριο-Νοέμβριο, για την παραγωγή ξερών κρεμμυδιών. Με την επαναφύτευση των ξερών κρεμμυδιών το επόμενο έτος, παράγεται ο κρεμμυδόσπορος και έτσι κλείνει ο διετής βιολογικός κύκλος του κρεμμυδιού.

Κρεμμύδι: καλλιεργητικές φροντίδες

Το μόνο που πρέπει να προσέχουμε σε μια ερασιτεχνική καλλιέργεια κρεμμυδιών είναι η καταπολέμηση των ζιζανίων, που μπορούν να πνίξουν τα φυτά. Κατά την διάρκεια του χειμώνα τα ποτίσματα και τα λιπάσματα δεν είναι απαραίτητα, αλλά αντίθετα καμιά φορά πρέπει να αποφεύγονται, ιδιαίτερα κατά την περίοδο πριν τη συγκομιδή.

Κρεμμύδι: Συγκομιδή και διατήρηση

Οι ποικιλίες των κρεμμυδιών που προορίζονται για άμεση κατανάλωση, μπορούν να μαζευτούν σε οποιαδήποτε στιγμή, ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας. Μόνο για τις όψιμες ποικιλίες, που η συγκομιδή τους γίνεται το φθινόπωρο, είναι ανάγκη να περιμένουμε, για να σχηματιστεί τελείως ο βολβός, δηλαδή να «ωριμάσει», ώστε να διατηρηθεί καλά το χειμώνα.
Η κατάλληλη στιγμή για τη συγκομιδή είναι όταν τα φύλλα αρχίζουν να κιτρινίζουν και γέρνουν προς το χώμα. Δεν πρέπει, όμως, να περιμένουμε να ξεραθούν τελείως, γιατί τότε ο συγκομισμένος βολβός θα είναι πολύ ώριμος και επομένως πιο ευπρόσβλητος από τις ασθένειες.

Πολλοί πιστεύουν ότι η επίσπευση της αποξήρανσης των βολβών γίνεται με το χαρακτηριστικό πάτημα των φύλλων στο έδαφος, βάζοντας σε κίνδυνο την τελευταία φάση ανάπτυξης των βολβών με μεγάλη πιθανότητα προσβολής των βολβών από εδαφογενείς παθογόνους παράγοντες.

Κρεμμύδι: κύριες ασθένειες & εχθροί της καλλιέργειας

Αν το κλίμα είναι ιδιαίτερα υγρό, μπορεί να αναπτυχθεί περονόσπορος. Κύριο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η εμφάνιση στα φύλλα και τα στελέχη άσπρων ή πρασινωπών κηλίδων, που αργότερα καλύπτονται με ένα λεπτό στρώμα γκριζωπής μούχλας, ενώ οι βολβοί δεν καταφέρνουν να αναπτυχθούν κανονικά.
Από τα ζωικά παράσιτα, εκείνα που προκαλούν μεγαλύτερη ζημιά είναι το σκουλήκι και η μύγα του κρεμμυδιού. Αν οι προνύμφες τους μπούνε στον βολβό, τον τρώνε και τον κάνουν να σαπίσει.


Πηγή: garden guide