Εκτός από το Οικονομικό ... υπάρχει το Οικολογικό Χρέος

Του Γιώργου Κολέμπα και του Γιάννη Μπίλλα

Άρθρο του Γιώργου Κολέμπα και του Γιάννη Μπίλλα από το TVXS, για το Οικολογικό Χρέος της χώρας μας.

Το οικολογικό αποτύπωμα είναι μια έννοια που σήμερα, αλλά και τα επόμενα χρόνια θα μας βοηθήσει πολύ να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα σε σχέση με τη δυνατότητα ευζωίας των μελλοντικών γενιών στο άμεσο μέλλον. Η έννοια έχει να κάνει με την απαραίτητη έκταση παραγωγικής γης, πόσιμου νερού και θάλασσας, για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών σε ενέργεια και νερό, ώστε να διατηρηθούν οι ανθρώπινες δραστηριότητες στο σημερινό επίπεδο. Σε αυτήν συμπεριλαμβάνονται οι εκπομπές ρύπων-άρα και οι εκπομπές CO2- και η απόθεση των απορριμμάτων.

Πρακτικά ο όρος «οικολογικό αποτύπωμα» είναι ένας δείκτης και συνδέεται με το βαθμό-ρυθμό που οι άνθρωποι καταναλώνουν τους πόρους της Γης και εκφράζεται σε έκταση παραγωγικής γης, η οποία χρειάζεται γι αυτό. Η γη διαθέτει 120 δισεκατομμύρια τέτοια στρέμματα, άρα σε κάθε άνθρωπο αυτού του πλανήτη σήμερα αντιστοιχούν περίπου 18 στρέμματα. Όμως έχουμε υπερβεί αυτό το όριο και το μέσο οικολογικό αποτύπωμα είναι 22 περίπου στρέμματα κατά κεφαλήν, πράγμα που σημαίνει ότι έχουμε υπερβεί ήδη τη φέρουσα βιολογική ικανότητα της Γης[1].

Σύμφωνα με την έκθεση της διεθνούς περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF για το 2006, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι άνθρωποι το 2006 κατανάλωναν κατά περίπου 22-23% περισσότερο σε σχέση με τη δυνατότητα ετήσιας παραγωγής της Γης. Δηλαδή ο πλανήτης χρειάζεται έναν χρόνο και τρεις μήνες περίπου για να αναπαραγάγει-αναπληρώσει ότι εμείς οι άνθρωποι χρησιμοποιήσαμε εκείνο το έτος.

Σύμφωνα με την αντίστοιχη έκθεση του 2008 ( έκθεση «Ζωντανός Πλανήτης 2008» της WWF)  αυτό αυξήθηκε. Η ανθρωπότητα κατανάλωνε περίπου 30% περισσότερους πόρους από όσους μπορούσε ετησίως να αναπληρώνει ο πλανήτης(~27 στρέμματα ανά κάτοικο, αντί ~21 στρέμματα ανά κάτοικο). Μέχρι το 1960 καταναλώναμε το 70% των πόρων του πλανήτη, το 1980 το 100%, το 1999 φθάσαμε στο 120%, το 2008 στο 130% και με τους ρυθμούς που είχαμε μέχρι το 2008- λόγω κρίσης έχουμε κάποια μείωση στο μεταξύ- η πρόβλεψη ήταν ότι το 2030 θα φτάσουμε στο 200%(θα χρειαζόμαστε δηλαδή δύο πλανήτες σαν τη Γη). Σε κάθε περίπτωση σήμερα ζούμε σε βάρος του μέλλοντος και των επόμενων γενεών-δημιουργούμε εκτός των οικονομικών χρεών και οικολογικά χρέη.

Υπάρχει βέβαια και μεγάλη αδικία σε σχέση με την κατανομή του οικολογικού αποτυπώματος για τους ανθρώπους σε διάφορες περιοχές της Γης, ανάλογα με το βιοτικό επίπεδο και τον τρόπο ζωής. Ο μέσος Βορειο-αμερικάνος χρειάζεται π.χ. 96 στρέμματα, ο μέσος Καναδός 72 στρ., ο Άγγλος 56, ο Γάλλος 53, ενώ ο μέσος Ινδός 8 στρ. κ.λπ[2].

Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, το οικολογικό αποτύπωμα της Ευρώπης, για παράδειγμα, ξεπέρασε τη βιολογική της ικανότητα από το 1960. Σήμερα είναι διπλάσιο από την ικανότητα αυτή. Και αυτό σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι –όπως βέβαια και οι Αμερικανοί ακόμα πιο πολύ- ζουν εις βάρος των άλλων πληθυσμών και ιδίως της Αφρικής, πράγμα ασυμβίβαστο με τη δίκαιη κατανομή των πόρων.

Η έκθεση  «Ζωντανός Πλανήτης 2008», στην οποία αναφερθήκαμε πριν, για την Ελλάδα δίνει τα εξής στοιχεία (Παρατηρητήριο Περιβάλλοντος)

·         Είχαμε το 11ο μεγαλύτερο κατά κεφαλήν αποτύπωμα στον κόσμο, 4ο μεγαλύτερο στην ΕΕ, με 59 ισοδύναμα στρέμματα ανά άτομο.

·         Καταναλώναμε 181% πάνω από το όριο βιωσιμότητας (21 ισοδύναμα στρέμματα ανά άτομο).

·         Είχαμε το 2ο μεγαλύτερο κατά κεφαλήν αποτύπωμα κατανάλωσης νερού στον κόσμο.

·         Την περίοδο 1961-2005, είχαμε με διαφορά τη μεγαλύτερη αύξηση στο κατά κεφαλήν αποτύπωμα στην ΕΕ-27, με αύξηση κατά 158%.

 Αυτό οφείλεται βασικά  στο μεγάλο «ενεργειακό μας αποτύπωμα», δηλαδή στις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες μας σε ενέργεια (ετήσια αύξηση 2,4%  μεταξύ 1990-2004 – πολύ υψηλότερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο), και στο πολύ μεγάλο «υδατικό μας αποτύπωμα», το οποίο οφείλεται στην αυξημένη χρήση νερού για τη γεωργία (87%), στις απώλειες που παρουσιάζει το απαρχαιωμένο αρδευτικό και υδρευτικό δίκτυο της χώρας, αλλά και στη συνολική κακοδιαχείριση των υδάτινων πόρων.

Σχεδόν τρεις πλανήτες χρειαζόμασταν οι Έλληνες για να διατηρήσουμε τον προ του 2008  τρόπο ζωής μας. Είχαμε ξεπεράσει κατά πολύ το οικολογικό μας όριο. Αυτό οφείλεται κυρίως στη στρεβλή νοοτροπία μας που αντιμετωπίζει το φυσικό περιβάλλον ως ανεξάντλητη πηγή πόρων[3]. Δεν έχουμε ακόμα στοιχεία για το τι συμβαίνει μετά το 2008, αφού με τη δημοσιονομική κρίση στη χώρα και τη δραστική μείωση του ΑΕΠ, έχουμε μπει σε μια διαδικασία βίαιης "φτωχοποίησης" και συρρίκνωσης των μεσοστρωμάτων, που ήταν και ο πολυπληθής φορέας του καταναλωτισμού τις προηγούμενες δεκαετίες.

 

 [1] Βλέπε: Γιώργος Κολέμπας / Βασίλης Γιόκαρης, Κοινωνικοποίηση, σελ. 25-26, Εκδόσεις των Συναδέλφων 2012

[2] Βλέπε και: Κάρλος Τάιμπο, η Πρόταση της Αποανάπτυξης, καπιταλισμός κρίση και βαρβαρότητα, σελ.53, Εκδόσεις των Συναδέλφων 2012

[3] Ταυτόχρονα, η υπερκατανάλωση ενέργειας σε συνδυασμό με την εμμονή της Πολιτείας σε «βρώμικες» πηγές, όπως ο λιγνίτης, ενισχύουν διαρκώς τη δυσμενή θέση της χώρας μας (WWF Ελλάς).

Πηγή: TVXS

Σεραλινί: Είμαστε (διατροφικά) πειραματόζωα!

ΑΘΗΝΑ 26/04/2017

Πρέπει και μπορούμε να αποτοξινώσουμε τόσο τη γεωργία όσο και το σώμα μας από τα χημικά και τα μεταλλαγμένα, αρνούμενοι να είμαστε πια διατροφικά πειραματόζωα.

Αυτό τονίζει ο Γάλλος καθηγητής μοριακής βιολογίας Ζιλ-Ερίκ Σεραλινί του Πανεπιστημίου της Καέν, σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Επιμένει ότι τα χημικά, όπως τα ζιζανιοκτόνα, αποτελούν πια πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από ό,τι τα μικρόβια στα τρόφιμα, δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται τις αρμόδιες εποπτικές Αρχές όπως η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA), ενώ επικρίνει εταιρείες όπως η Monsanto ότι βάζουν σε δεύτερη μοίρα την υγεία σε σχέση με τα κέρδη τους.

Θέλει όμως να περάσει επίσης το αισιόδοξο μήνυμα ότι, αν και θα πάρει χρόνο και αγώνα, είναι τελικά δυνατό να μεταμορφωθεί όλο το σύστημα παραγωγής τροφίμων από το χωράφι έως το πιάτο μας.

Ο Σεραλινί και ο συνεργάτης του Γάλλος σεφ Ζερόμ Ντουζελέ, ειδικός στη φυσική-βιολογική κουζίνα, μίλησαν χθες σε εκδήλωση στην Αθήνα, η οποία οργανώθηκε από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο και το Τμήμα Βιοτεχνολογίας και Βιοχημείας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Ο 57χρονος Γαλλο-αλγερινός επιστήμονας, που συνδυάζει την επιστημονική δραστηριότητά του με τον ακτιβισμό, έχει ιδρύσει την «Επιτροπή Έρευνας και Ανεξάρτητης Πληροφόρησης για τη Γενετική Μηχανική» (CRIIGEN), της οποίας σήμερα είναι πρόεδρος. Έχει υπάρξει σύμβουλος των γαλλικών υπουργείων Γεωργίας και Περιβάλλοντος, ενώ έχει συνεργασθεί επίσης με τη Greenpeace.

Tα τελευταία χρόνια βρέθηκε στο επίκεντρο της διεθνούς επικαιρότητας μετά από έρευνά του για τις επιπτώσεις των μεταλλαγμένων οργανισμών και του ζιζανιοκτόνου Roundup της Monsanto στην υγεία των πειραματόζωων.

Η μελέτη παρείχε ενδείξεις για αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου, σημάδια τοξικότητας στα νεφρά και στο ήπαρ και πρόωρο θάνατο. Η έρευνά του επικροτήθηκε, αλλά επίσης δέχθηκε κριτικές από κάποιους άλλους επιστήμονες και επιστημονικούς φορείς ότι δεν πληρούσε τις αναγκαίες προδιαγραφές. Όμως ο ίδιος αποδίδει το θόρυβο σε πιέσεις από τη Monsanto και τα λόμπι μεγάλων χημικών και βιοτεχνολογικών εταιρειών.

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης:

Ισχυρίζεστε ότι στην πραγματικότητα είμαστε όλοι πειραματόζωα, εξαιτίας όλων αυτών των χημικών που καταλήγουν στο φαγητό μας;

Από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έχουμε ρίξει στο περιβάλλον 200 εκατ. τόνους χημικών που προέρχονται από το πετρέλαιο, όπως τα ζιζανιοκτόνα και οι πλαστικοποιητές. Και όλα αυτά βρίσκονται σήμερα στο σώμα μας. Δυστυχώς δεν έχουν ελεγχθεί κανονικά, προτού φθάσουν στην αγορά, καθώς δεν έχουν αξιολογηθεί για τις επιπτώσεις τους σε βάθος χρόνου. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε με τις έρευνές μας.

Οπότε, ναι, είμαστε πειραματόζωα, όχι μόνο των κυβερνήσεων, αλλά και των μεγάλων χημικών εταιρειών, που έχουν πλουτίσει από αυτή την κατάσταση. Μόνο στον Ειρηνικό Ωκεανό τα πλαστικά καταλαμβάνουν μια έκταση εξαπλάσια από τη Γαλλία. Πρόκειται για ένα τεράστιο πρόβλημα κι έχουμε πληρώσει εμείς και το κράτος αυτές τις εταιρείες για να το δημιουργήσουν. Μελέτες έχουν δείξει ότι τέτοιοι ρυπαντές προσκολλώνται ακόμη και στα γονίδια των μωρών, προκαλώντας μακροχρόνια προβλήματα υγείας.

Προτείνετε, λοιπόν, όλοι να τρώμε βιολογικά αγροτικά προϊόντα και παράλληλα να αποφεύγουμε τα επεξεργασμένα βιομηχανικά τρόφιμα ή μήπως υπάρχει και κάποια συγκεκριμένη μαγειρική με συγκεκριμένα φυτικά συστατικά, μέσω της οποίας είναι δυνατό να αποτοξινωθούμε;

Και τα δύο. Γι' αυτό ακριβώς ήρθα στην Αθήνα μαζί με ένα σεφ, με τον οποίο γράψαμε μαζί κι ένα σχετικό βιβλίο. Ο στόχος μας δεν είναι μόνο να τραφούν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά να είναι και υγιείς. Αυτό, μεταξύ άλλων, απαιτεί πολυκαλλιέργειες αγροτικών προϊόντων σε τοπικό επίπεδο και όχι μονοκαλλιέργειες για να τρέφονται χοίροι για πλούσιους ανθρώπους, όπως κάνουμε σήμερα.

Οι μελέτες μας έχουν δείξει ότι το βιομηχανικό φαγητό είναι πολύ τοξικό ακόμη και για τους αρουραίους. Από την άλλη, μέσα από πρόσφατα πειράματά μας, που δημοσιεύσαμε πέρυσι, καταφέραμε μέσα σε μια εβδομάδα να αποτοξινώσουμε με φυτική διατροφή πειραματόζωα, τα οποία προηγουμένως είχαν εκτεθεί στο ζιζανιοκτόνο Roundup της Monsanto.

Είναι όμως εφικτό να «καθαρίσουμε» τελείως τον οργανισμό μας από όλες αυτές τις συσσωρευμένες τοξίνες, που έχουν εξαπλωθεί στο έδαφος, στον αέρα και στις θάλασσες; Είναι πράγματι ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι το φαγητό μας θα γίνει τελείως ασφαλές;

Δεν θα είναι εύκολο, θα απαιτήσει χρόνο. Αλλά, ναι, μπορούμε να κάνουμε το φαγητό μας ασφαλές. Το σώμα μας έχει την ικανότητα να αποτοξινωθεί με τη βοήθεια των κατάλληλων ενζύμων, που ενεργοποιούνται από τα βιολογικά φυτά και τα αρώματά τους, όπως ο σεφ Ντουζελέ κάνει, συνδυάζοντας την απόλαυση με το ωφέλιμο. Το μυστικό είναι όχι τόσο η χρήση συγκεκριμένων φυτών, όσο η κατανάλωσή τους να γίνεται με μέτρο και να προσφέρει απόλαυση στον οργανισμό. Ήδη μελέτες έδειξαν ότι τα μικρά παιδιά έχουν λιγότερα ίχνη ζιζανιοκτόνων στα ούρα τους, όταν τρώνε βιολογικά προϊόντα.

Μήπως όμως θα έπρεπε να αποδεχθούμε ότι ανέκαθεν οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν κινδύνους σε ό,τι έτρωγαν; Δεν υπήρχε πάντα στην ιστορία ένα ποσοστό κινδύνου στο φαγητό;

Υπάρχουν δύο ειδών κίνδυνοι στο φαγητό μας σήμερα: από τα μικρόβια και από τα χημικά. Τα μικρόβια όντως αποτελούσαν τεράστιο κίνδυνο στο παρελθόν, αλλά όχι πια στην εποχή μας. Λύσαμε ένα πρόβλημα, αλλά μετά τη δεκαετία του 1950 δημιουργήσαμε ένα άλλο, τα χημικά στα τρόφιμά μας. Οι δύο αυτές πηγές κινδύνου δρουν πολύ διαφορετικά: τα μικρόβια έχουν άμεση δράση, αλλά τα χημικά δρουν σε βάθος χρόνου και επιπλέον συσσωρεύονται όλο και περισσότερα.

Το πρόβλημα των χημικών μπορεί να λυθεί ριζικά;

Ναι, αν αλλάξουμε ριζικά τη γεωργία μας και τις συνήθειές μας. Βέβαια, τα πράγματα δεν θα αλλάξουν μέσα σε μια μέρα.

Αυτό σημαίνει ότι προτείνετε να καταργήσουμε πλήρως όλα τα ζιζανιοκτόνα, εντομοκτόνα, μυκητοκτόνα κ.α.;

Φυσικά, αν πρόκειται να αλλάξουμε τη γεωργία μακροπρόθεσμα. Επειδή αυτές οι ουσίες έχουν σχεδιασθεί να σκοτώνουν τη ζωή.

Τι είναι πιο σοβαρό πρόβλημα στην τροφή μας; Τα χημικά όπως τα ζιζανιοκτόνα ή τα μεταλλαγμένα τρόφιμα;

Αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα, εφόσον τα φυτά είτε τροποποιούνται γενετικά, ώστε να αντέχουν σε μεγαλύτερες ποσότητες συγκεκριμένων ζιζανιοκτόνων, όπως το Roundup της Monsanto, που είναι το σημαντικότερο διεθνώς, είτε έχουν μεταλλαχθεί, ώστε τα ίδια να παράγουν τα δικά τους ζιζανιοκτόνα. Οπότε είναι λίγο ανόητο να πούμε ότι μπορούμε να αποφύγουμε τα ζιζανιοκτόνα, χωρίς να αποφύγουμε επίσης τα μεταλλαγμένα.

Οι έρευνές σας σε πειραματόζωα για τις πιθανές καρκινογόνες επιπτώσεις των χημικών ουσιών και των μεταλλαγμένων έχουν επικριθεί από ορισμένους επιστήμονες και φορείς. Πιστεύετε ότι υπάρχει ένα είδος συνωμοσίας εναντίον σας εκ μέρους οργανωμένων λόμπι;

Κατ' αρχήν, ποτέ δεν ήταν ο στόχος μου να μελετήσω συγκεκριμένα τον καρκίνο. Μελέτησα την μακροπρόθεσμη επίπτωση που είχαν σε αρουραίους το γενετικά μεταλλαγμένο καλαμπόκι και το ζιζανιοκτόνο Roundup. Ανακαλύψαμε πολλές βλάβες στα νεφρά και στο ήπαρ και σε άλλα ζωτικά όργανα, που σκότωναν τα πειραματόζωα πριν καν τον καρκίνο. Παρατηρήσαμε επίσης να αναπτύσσονται αυξημένοι όγκοι σε αυτά. Συνεπώς, ναι, τα προϊόντα αυτά ήσαν τοξικά.

Μας έδωσαν συγχαρητήρια από όλη την επιστημονική κοινότητα για την ανακάλυψη αυτών των τοξικών δράσεων, αλλά η Monsanto κίνησε τη διαδικασία για να αποσυρθεί η έρευνά μας από το περιοδικό όπου είχε δημοσιευθεί. Συνεπώς δεν θα έλεγα ότι η επιστημονική κοινότητα μάς επέκρινε, αλλά μόνο μια μικρή ομάδα λόμπι. Είναι μια ομάδα που προσπαθεί να αποφύγει την επιστημονική αξιολόγηση των ζιζανιοκτόνων και των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών τους σε μακροπρόθεσμη βάση, προκειμένου να μην αποκαλυφθούν οι κίνδυνοί τους για τους ανθρώπους.

Αλλιώς, θα είχαν προτείνει απλώς να γίνει μια άλλη επιστημονική μελέτη, αλλά δεν το είπαν. Και αυτό είναι ντροπή, επειδή δεν πρόκειται για κάποιο δύσκολο πείραμα. Παίρνεις μερικές εκατοντάδες αρουραίους και τους ταΐζεις με αυτά που τρώνε οι άνθρωποι καθημερινά.

Πιστεύετε ότι οι γενετικά μεταλλαγμένοι οργανισμοί προκαλούν καρκίνο;

Πιστεύω ότι το Roundup προκαλεί καρκίνο και δεν εννοώ την ουσία γλυφοσάτη που περιέχεται σε αυτό, γιατί δεν είναι το ίδιο πράγμα. Υπάρχουν άλλες κρυμμένες πολύ τοξικές ουσίες μέσα στα ζιζανιοκτόνα, οι οποίες όμως δεν δηλώνονται από τις εταιρείες ως δραστικές ουσίες. Πριν όμως τον καρκίνο, ένα ζιζανιοκτόνο όπως το Roundup προκαλεί μεταβολικές διαταραχές και άλλες νόσους, που σκοτώνουν τα πειραματόζωα.

Υπάρχει σε εξέλιξη μια διαμάχη στην Ευρώπη σχετικά με τη γλυφοσάτη και κατά πόσο πρέπει να δοθεί νέα άδεια για την κυκλοφορία του Roundup στην ΕΕ. Εμπιστεύεστε ή όχι την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA), η οποία δήλωσε ότι «είναι απίθανο η γλυφοσάτη να συνιστά κίνδυνο καρκίνου για τους ανθρώπους»;

Όπως είπα, υπάρχουν τόσες άλλες τοξικές ουσίες μέσα στα ζιζανιοκτόνα, που είναι εκατοντάδες φορές πιο τοξικές από τη γλυφοσάτη. Συνεπώς η Monsanto φταίει που δήλωσε τη γλυφοσάτη ως βασική δραστική ουσία του Roundup και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις φταίνε που ανέθεσαν στην EFSA να γνωμοδοτήσει μόνο για τη γλυφοσάτη και όχι για τις άλλες ουσίες. Πρόκειται για απόλυτη ανοησία, καθώς η γλυφοσάτη δεν αποτελεί πάνω από το 40% του Roundup.

Έχω υπάρξει σύμβουλος και της EFSA και της γαλλικής κυβέρνησης, αλλά, όχι, δεν εμπιστεύομαι την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων. Όσο για το Roundup, θεωρώ ότι η άδειά του πρέπει να ανακληθεί.

Σας έχουν κατηγορήσει ότι είσθε ένας επιστήμονας με πολιτική ατζέντα, ένας ακτιβιστής-επιστήμονας κι ένας αφοσιωμένος φίλος της Greenpeace. Πώς νώθετε για όλα αυτά;

Δεν με νοιάζει. Ειδικά για τη Greenpeace, ήταν μια υπόθεση συκοφαντίας που έφθασε στο δικαστήριο και την κέρδισα. Είμαι μόνο ένας αφοσιωμένος φίλος των ανθρώπων αυτού του κόσμου και της υγείας τους.

Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ, Παύλος Δρακόπουλος

Κρεμμύδι, συμβουλές για φύτευση και καλλιέργεια

Το κρεμμύδι είναι γνωστό από την αρχαιότητα, που το καλλιεργούσαν τόσο οι αρχαίοι Ρωμαίοι, όσο και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, όχι μόνο για φαγητό, αλλά και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Οι ιδιότητες αυτές οφείλονται μάλλον στη μεγάλη του περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα (κυρίως σε ιώδιο και θείο).

Κρεμμύδι: έδαφος και λίπανση

Το κρεμμύδι έχει ανάγκη από καλοδουλεμένο και ελαφρό χώμα, πλούσιο σε οργανικές ουσίες, για να μπορέσει να αναπτύξει συμμετρικούς βολβούς. Το έδαφος πρέπει να είναι στραγγερό, χωρίς λιμνάζοντα νερά, γιατί το κρεμμύδι υποφέρει πάρα πολύ από την υπερβολική υγρασία, που εμποδίζει την ανάπτυξή του και ευνοεί τις ασθένειες, ιδιαίτερα τη σήψη.
Η κοπριά δεν αξιοποιείται ικανοποιητικά από τα κρεμμύδια. Καλύτερα αποτελέσματα έχουμε όταν η οργανική λίπανση του κρεμμυδιού προέχεται σαν υπόλοιπο της λίπανσης που έχει δοθεί στην καλλιέργεια που προηγήθηκε στο ίδιο σημείο. Το άζωτο και το κάλιο είναι τα μόνα στοιχεία που προσλαμβάνονται από την καλλιέργεια του κρεμμυδιού και για το λόγο αυτό πρέπει να τα παρέχουν με τα κατάλληλα ανόργανα λιπάσματα.
Ωστόσο, δεν πρέπει να χορηγείται στα φυτά αζωτούχο λίπασμα πριν από τη συγκομιδή, για να μην δημιουργηθούν βολβοί που θα είναι δύσκολο να διατηρηθούν. Από την σύσταση του εδάφους και του λιπάσματος που θα χρησιμοποιηθεί, εξαρτάται η μικρότερη ή μεγαλύτερη καυστικότητα του κρεμμυδιού. Έδαφος που περιέχει μεγάλες ποσότητες θείου, που είναι βέβαια εύκολο να το «γλυκάνουμε», αν επέμβουμε με χρήση λιπασμάτων που έχουν βάση το άζωτο και το χλώριο.

Κρεμμύδι: σπορά στο φυτώριο και μεταφύτευση

Το κρεμμύδι αναπτύσσεται το ίδιο εύκολα, είτε αν σπαρθεί κατευθείαν στην ύπαιθρο, είτε αν μεταφυτευτεί από σπορείο.
Για το σπορείο πρέπει να υπολογίζετε 3-4 γραμμάρια σπόρου για κάθε τετραγωνικό μέτρο που θα σπαρθούν σε βάθος όχι μεγαλύτερο από 1 εκατοστό. Μετά από 10-15 ημέρες τα φυτά αρχίζουν να φυτρώνουν, ανάλογα με τη θερμοκρασία και είναι έτοιμα να μεταφυτευτούν ύστερα από 60 περίπου ημέρες. Η κατάλληλη στιγμή διαλέγεται με βάση τις διαστάσεις των νεαρών φυτών, που πρέπει να έχουν ύψος γύρω στα 15 εκατοστά. Το κόψιμο της ρίζας διευκολύνει τη δουλειά της μεταφύτευσης, ενώ είναι άχρηστο ή ακόμα και βλαβερό, το κόψιμο των φύλλων.
Αν η καλλιέργεια του κρεμμυδιού ξεκινήσει από το σπορείο, τότε η μεταφύτευση γίνεται απλά με ένα φυτευτήρι. Το νεαρό φυτό τοποθετείται σε βάθος 3-4 εκατοστών ανάλογα με τη συνεκτικότητα του εδάφους και το σχήμα του βολβού. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι το μεγαλύτερο βάθος δίνει πιο μικρούς, αλλά πιο ανθεκτικούς στο κρύο βολβούς.
Οι αποστάσεις μεταφύτευσης των κρεμμυδιών είναι 20-30 εκατοστά μεταξύ των γραμμών, ενώ 10-15 εκατοστά πάνω στις γραμμές μεταξύ των κρεμμυδιών, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσο πιο αραιά είναι φυτεμένα τα κρεμμύδια, τόσο μεγαλύτεροι είναι οι βολβοί.
Αν η σπορά γίνει κατευθείαν στο χωράφι, οι αποστάσεις σποράς και ανάπτυξης των φυτών πρέπει να είναι ίδιες με αυτές της μεταφύτευσης των νεαρών κρεμμυδιών.
Η σπορά στο χωράφι για τις ποικιλίες που η συγκομιδή τους γίνεται αργά το φθινόπωρο, ώστε να διατηρηθούν ως την επόμενη άνοιξη, πραγματοποιείται από τις αρχές του Φεβρουαρίου – Μαρτίου, ανάλογα με το κλίμα που επικρατεί στην κάθε περιοχή. Το φθινόπωρο ή το τέλος του καλοκαιριού μπορούν να σπαρθούν οι ποικιλίες που προορίζονται για άμεση κατανάλωση, ενώ αν τα αφήσουμε για να γίνουν «παλιά» η συγκομιδή τους θα γίνει αργά την άνοιξη.
Αν το μέρος που θα σπαρθεί είναι προστατευμένο ή σε περιοχή με μαλακό κλίμα, τότε φρέσκα κρεμμυδάκια θα υπάρχουν στην κουζίνα μας όλη τη διάρκεια του χειμώνα, που θα προέρχονται από πολύ πρώιμες ποικιλίες που έχουν σπαρθεί στις αρχές φθινοπώρου.

Παρολα αυτα εχει επικρατησει η καλλιεργεια του κρεμμυδιου απο κοκκαρι (μικρο βολβο)

Κοκκάρι, μικροί βολβοί κρεμμυδιού

Στις περισσότερες περιοχές της χώρας μας συνηθίζεται να χρησιμοποιείται κρεμμυδόσπορος για την παραγωγή κοκκαριού. Για το λόγο αυτόν σπέρνεται το Φεβρουάριο-Μάρτιο και το κοκκάρι είναι έτοιμο τον Ιούλιο-Αύγουστο. Το κοκκάρι φυτεύεται στον Οκτώβριο-Νοέμβριο, για την παραγωγή ξερών κρεμμυδιών. Με την επαναφύτευση των ξερών κρεμμυδιών το επόμενο έτος, παράγεται ο κρεμμυδόσπορος και έτσι κλείνει ο διετής βιολογικός κύκλος του κρεμμυδιού.

Κρεμμύδι: καλλιεργητικές φροντίδες

Το μόνο που πρέπει να προσέχουμε σε μια ερασιτεχνική καλλιέργεια κρεμμυδιών είναι η καταπολέμηση των ζιζανίων, που μπορούν να πνίξουν τα φυτά. Κατά την διάρκεια του χειμώνα τα ποτίσματα και τα λιπάσματα δεν είναι απαραίτητα, αλλά αντίθετα καμιά φορά πρέπει να αποφεύγονται, ιδιαίτερα κατά την περίοδο πριν τη συγκομιδή.

Κρεμμύδι: Συγκομιδή και διατήρηση

Οι ποικιλίες των κρεμμυδιών που προορίζονται για άμεση κατανάλωση, μπορούν να μαζευτούν σε οποιαδήποτε στιγμή, ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας. Μόνο για τις όψιμες ποικιλίες, που η συγκομιδή τους γίνεται το φθινόπωρο, είναι ανάγκη να περιμένουμε, για να σχηματιστεί τελείως ο βολβός, δηλαδή να «ωριμάσει», ώστε να διατηρηθεί καλά το χειμώνα.
Η κατάλληλη στιγμή για τη συγκομιδή είναι όταν τα φύλλα αρχίζουν να κιτρινίζουν και γέρνουν προς το χώμα. Δεν πρέπει, όμως, να περιμένουμε να ξεραθούν τελείως, γιατί τότε ο συγκομισμένος βολβός θα είναι πολύ ώριμος και επομένως πιο ευπρόσβλητος από τις ασθένειες.

Πολλοί πιστεύουν ότι η επίσπευση της αποξήρανσης των βολβών γίνεται με το χαρακτηριστικό πάτημα των φύλλων στο έδαφος, βάζοντας σε κίνδυνο την τελευταία φάση ανάπτυξης των βολβών με μεγάλη πιθανότητα προσβολής των βολβών από εδαφογενείς παθογόνους παράγοντες.

Κρεμμύδι: κύριες ασθένειες & εχθροί της καλλιέργειας

Αν το κλίμα είναι ιδιαίτερα υγρό, μπορεί να αναπτυχθεί περονόσπορος. Κύριο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η εμφάνιση στα φύλλα και τα στελέχη άσπρων ή πρασινωπών κηλίδων, που αργότερα καλύπτονται με ένα λεπτό στρώμα γκριζωπής μούχλας, ενώ οι βολβοί δεν καταφέρνουν να αναπτυχθούν κανονικά.
Από τα ζωικά παράσιτα, εκείνα που προκαλούν μεγαλύτερη ζημιά είναι το σκουλήκι και η μύγα του κρεμμυδιού. Αν οι προνύμφες τους μπούνε στον βολβό, τον τρώνε και τον κάνουν να σαπίσει.


Πηγή: garden guide

Φράουλα(Video)

Φυτεύω φράουλες

  Φράουλα στο νομό Ηλείας

                                               
                                                   Πολλαπλασιασμός φράουλας

Καλλιεργώντας ένα περιβόλι για καλό σκοπό

Γράφει η Λίνα Γιάνναρου

Το EcoΚτήμα βρίσκεται σε μια έκταση 5,5 στρεμμάτων στα Δερβενοχώρια και είναι ανοιχτό σε σχολεία, αλλά και σε κάθε είδους φορείς, για διάφορες δράσεις στους χώρους του.

Είναι κάπως οξύμωρο ένα κείμενο για ένα οικολογικό κτήμα στην Πάρνηθα να ξεκινάει με αναφορά στην... κοιλάδα του θανάτου, αλλά είναι για καλό σκοπό! Η «κοιλάδα του θανάτου» (death valley) είναι η έκφραση που χρησιμοποιείται στον χώρο των επιχειρήσεων για να περιγράψει τη δύσκολη έρημο που οι startups θα πρέπει να διανύσουν ώστε από το ελπιδοφόρο ξεκίνημά τους να φτάσουν στο σημείο που θα θεωρούνται επιτυχημένες. Οι περισσότερες νεοφυείς προσπάθειες, σχεδόν το 85%, «σβήνουν» στη διαδρομή, πριν κλείσουν δηλαδή την πενταετία. Ιδίως τα τελευταία χρόνια, οι περισσότερες εγκλωβίζονται ανάμεσα στο ρίσκο της προσπάθειας και στις δυσμενείς συνθήκες για επενδύσεις που επικρατούν στη χώρα μας. Οχι όμως όλες.
Εδώ και λίγους μήνες, η Μαρία Φιλιππή κάθεται πιο αναπαυτικά στην καρέκλα του γραφείου της – όχι βέβαια ότι κάθεται και πολύ. Η Μαρία είναι η ψυχή του εγχειρήματος «EcoΚτήμα», του πρώτου οικολογικού κτήματος στην Ελλάδα που λειτουργεί παράλληλα στον φυσικό και στον ψηφιακό κόσμο. Ο σπόρος του φυτεύθηκε το 2012 και σήμερα, έχοντας ξεπεράσει τον «κάβο» του death valley, καρποφορεί. «Η ιδέα προέκυψε στη διάρκεια του μεταπτυχιακού μου γύρω από τις νέες τεχνολογίες στην εκπαίδευση», λέει η ίδια στην «Κ». «Είχαμε κάνει μελέτες σε ενηλίκους και παιδιά με τις οποίες θέλαμε να αποδείξουμε ότι η ψηφιακή εποχή δεν μπορεί να επέλθει αποκομμένη από το φυσικό περιβάλλον. Μας ενδιέφερε η λεγόμενη επαυξημένη πραγματικότητα, όταν δηλαδή η τεχνολογία έρχεται να σου ενισχύσει την εμπειρία του φυσικού κόσμου». Τελειώνοντας τις σπουδές, η ιδέα έπρεπε να γίνει πράξη. Βρέθηκαν οι συνεργάτες, άνθρωποι της εκπαίδευσης και της πληροφορικής, στήθηκε η εταιρεία και βρέθηκε ο χώρος: το οικογενειακό κτήμα 5,5 στρεμμάτων στα Δερβενοχώρια ήταν ό,τι έπρεπε. Χωρίστηκε σε μικρά χωραφάκια των 50 τ.μ. και το σχέδιο μπήκε μπροστά.

«Δεν μας ενδιέφερε η παραγωγή λαχανικών, αλλά η παραγωγή εμπειρίας», εξηγεί η Μαρία Φιλιππή. «Οι πελάτες μας να έρχονται να καλλιεργούν τα λαχανικά τους, στο δικό τους περιβόλι, και παράλληλα να καλλιεργούν την επαφή τους με τη φύση». Στο EcoΚτήμα μπορεί κάποιος να «νοικιάσει» το χωραφάκι του και με τη βοήθεια ειδικών γεωπόνων να βγάλει τη δική του –μικρή– σοδειά, η οποία όμως μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του σε φρέσκα λαχανικά. Το πότισμα το αναλαμβάνουν οι άνθρωποι του κτήματος, οι οποίοι μπορούν να μοιραστούν και τη γενικότερη φροντίδα του περιβολιού. Μόνη προϋπόθεση είναι να χρησιμοποιηθούν βιολογικές μέθοδοι και προϊόντα περιποίησης. Καθένας μπορεί να επισκέπτεται το περιβόλι του τόσο φυσικά όσο και ψηφιακά 24 ώρες το 24ωρο μέσω web camera. Το EcoΚτήμα είναι ανοιχτό σε σχολεία για ad hoc δράσεις στους χώρους του, αλλά και κάθε είδους φορείς. Χθες, για παράδειγμα, ένας σύλλογος ενεργών συνταξιούχων πραγματοποίησε σεμινάριο εκεί για το μάζεμα των άγριων χόρτων, ενώ οι ίδιοι εκπαιδεύτηκαν στο πώς να χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες για να τα αναγνωρίζουν. «Είναι πολύ ενδιαφέρουσες αυτές οι συμπράξεις. Πρόσφατα είχε έρθει το ΚΑΠΗ Νίκαιας και τα παιδιά του 10ου Δημοτικού Σχολείου Πειραιά και οι παππούδες έμαθαν στα παιδιά παραδοσιακές καλλιεργητικές μεθόδους και τα παιδιά τους ένα μάθημα για τις εφαρμογές στα κινητά που μπορείς να αναγνωρίσεις εάν ένα προϊόν είναι βιολογικό σκανάροντας το barcode!».

Δύο νέες δράσεις

Ομως η ομάδα δεν επαναπαύεται στην επιτυχία της. Ηδη στα σκαριά βρίσκονται δύο νέες δράσεις με κοινωνικό χαρακτήρα. Η πρώτη λέγεται Cultivate for a Cause και απευθύνεται σε εταιρείες, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ενδυναμώσουν το ομαδικό πνεύμα καλλιεργώντας ένα περιβόλι με «αντάλλαγμα» τα προϊόντα να πηγαίνουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Παράλληλα, το κτήμα «ανοίγει» σε πρόσφυγες που επιθυμούν να ασχοληθούν με τη βιολογική παραγωγή με ειδικά δωρεάν σεμινάρια.

Η δεύτερη νέα δράση απευθύνεται σε κατοίκους του εξωτερικού. Δεδομένης της δημοφιλίας που έχουν τα ελληνικά προϊόντα, θα δημιουργηθούν περιβολάκια με αρωματικά φυτά, τα οποία θα μπορεί κάποιος να καλλιεργεί ψηφιακά όπου κι αν βρίσκεται, με τη χρήση κάμερας, και στο τέλος να λαμβάνει ένα φακελάκι με ελληνικά δεντρολίβανα, θυμάρια και κάθε είδους αρωματικά.


Πηγή: http://www.kathimerini.gr

Η διαφορά ανάμεσα σε υβρίδια και σε παραδοσιακές ποικιλίες,

από τον καθηγητή του ΤΕΙ Πελοποννήσου, Κώστα Δελή

Επικίνδυνος περιορισμός της γενετικής βάσης παρατηρείται τα τελευταία 30 χρόνια σε όλες σχεδόν τις σημαντικές καλλιέργειες. Για πολλές από αυτές δεν χρησιμοποιούνται στη βελτίωση περισσότερο από το 5-10% της διαθέσιμης παραλλακτικότητας. Και όμως, στην Ελλάδα μόνο, καλλιεργούνταν μέχρι πρόσφατα 111 ντόπιες ποικιλίες και πληθυσμοί μαλακού σιταριού, 139 ντόπιες ποικιλίες και πληθυσμοί σκληρού, 99 ντόπιες ποικιλίες και πληθυσμοί κριθαριού, 294 καλαμποκιού και 39 ντόπιες ποικιλίες και πληθυσμοί βρώμης και 605 ποικιλίες φασουλιού, που έπαψαν πλέον να καλλιεργούνται.
Επίσης, χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το 1927, η καλλιέργεια του σιταριού περιελάμβανε 100% ντόπιες ποικιλίες, το 1969 μόνο 10%, ενώ σήμερα κυριολεκτικά έχει εκτοπιστεί από την καλλιέργεια το σύνολο των παλιών ποικιλιών.
Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι μόνο το 1% των ντόπιων ποικιλιών σταριού και το 2-3% των ποικιλιών λαχανικών που υπήρχαν πριν 50 χρόνια στην Ελλάδα έχει διασωθεί υπό καλλιέργεια μέχρι τις μέρες μας.Όλα αυτά και χιλιάδες άλλα γίνονται όχι μόνο γιατί τα αποφάσισαν τα "κέντρα εξουσίας", ή γιατί είναι η πολιτική των κρατών. Έγιναν και γιατί ο καθένας μας τα στήριξε και συνεχίζουμε να τα στηρίζουμε. Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς σε αυτό το πρωτοφανές ολοκαύτωμα; Θα μείνουμε απαθείς ή θα πάρουμε την ευθύνη που μας αναλογεί; Οι ντόπιες ποικιλίες είναι η ελπίδα μας και η πρότασή μας.
Τα παραπάνω συνέβαιναν στον 20ο αιώνα, τον 21ο αιώνα όμως συντελείται μια πρωτοφανής αφύπνιση της ανθρωπότητας και αυτή η αρνητική κατάσταση τείνει να ανατραπεί.
Για όλα τα παραπάνω μιλήσαμε με τον Δρ. Κώστα K. Δελή MSc, PhD, Καθηγητής Εφαρμογών Γενετικής Φυτών και Βιοτεχνολογίας, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής, Τμήμα Τεχνολόγων Γεωπόνων ΤΕΙ Πελοποννήσου.




Οι παραδοσιακές ποικιλίες υπερέχουν των εμπορικών υβριδίων




Τα όσα ακολουθούν φιλοδοξούν να δώσουν στον αναγνώστη να καταλάβει αυτό που ήδη υποσυνείδητα γνωρίζει, ότι οι παραδοσιακά καλλιεργούμενες ποικιλίες υπερέχουν σε ποιοτικά χαρακτηριστικά (άρωμα, γεύση) των εμπορικών υβριδίων.
Για να καταλάβει κανείς όμως τι είναι παραδοσιακή ποικιλία, καλό θα ήταν να γνωρίζει τι είναι στην πραγματικότητα το υβρίδιο. Yβρίδιο, όπως το μαρτυρά και η λέξη, είναι ο συνδυασμός δύο ποικιλιών. Mε άλλα λόγια αν καταφέρω να διασταυρώσω δύο ποικιλίες, στη φύση ή στο εργαστήριο, ο απόγονός τους αποτελεί το υβρίδιο.
Oι αρχαίοι ακόμη γνώριζαν ότι οι διασταυρώσεις δύο ποικιλιών στα φυτά ή ακόμη και η διασταύρωση ανάμεσα σε δύο ράτσες σε ζώα οδηγούσε σε απογόνους που έδιναν εξαιρετικά εύρωστα άτομα. Είναι σε όλους γνωστό το παράδειγμα της διασταύρωσης του αλόγου με το γαϊδούρι, οπού ο απόγονός τους το μουλάρι είναι ένα εξαιρετικά ανθεκτικό υποζύγιο.
Mε τον ίδιο ακριβώς τρόπο αν μπορούσαμε να απλοποιήσουμε τα πράγματα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αν έχουμε μία ποικιλία με εξαιρετική απόδοση και χαμηλή ανθεκτικότητα σε ασθένειες η οποία διασταυρωθεί με μία ποικιλία με χαμηλή απόδοση αλλά ανθεκτική σε  ασθένειες, τότε οι απόγονοί τους ιδανικά θα είναι και ανθεκτικοί στις ασθένειες και με υψηλές αποδόσεις.
Στην γεωργική πραγματικότητα τα υβρίδια λειτούργησαν εξαιρετικά για ορισμένα φυτά μεγάλης καλλιέργειας όπως το καλαμπόκι, τριπλασιάζοντας τις αποδόσεις, αλλά την ίδια στιγμή παρουσίαζαν βασικά μειονεκτήματα. Πρώτο βασικό μειονέκτημα ήταν οι μεγάλες απαιτήσεις σε νερό, λιπάσματα και φυτοπροστασία.
Tα υβρίδια ήταν αποδοτικά, αλλά για να δώσουν τις βελτιωμένες αποδόσεις τους απαιτούσαν ιδανικές συνθήκες και αρκετή επένδυση σε κεφάλαιο από τους παραγωγούς. Δεύτερο μειονέκτημα των υβριδίων αποτελεί η αδυναμία τους να παράξουν σταθερούς απογόνους. Tι σημαίνει αυτό; Σημαίνει με απλά λόγια ότι ενώ τα υβρίδια είναι σταθερά φυτά στο σύνολο σχεδόν των χαρακτηριστικών τους, οι απόγονοί τους είναι «AΣTAΘEΣTATOI». Άρα η παλιά γεωργική πρακτική της φύλαξης σπόρων από τους γεωργούς, πρακτικά με τη χρήση των υβριδίων ακυρώνεται. Aν, δηλαδή, ένας γεωργός κρατούσε σπόρο από ένα υβρίδιο και το καλλιεργούσε, τότε θα έπαιρνε φυτά διαφόρων υψών, αποδόσεων και ανθεκτικότητας σε ασθένειες. Eπομένως, τα υβρίδια που εισαγάγαμε στη γεωργική πρακτική έδωσαν ώθηση στην απόδοση, αλλά ταυτόχρονα δημιούργησαν και αρκετά προβλήματα.
Aς δούμε ένα γεωργό στην πρακτική του. O μέσος γεωργός πριν 40 περίπου χρόνια παράτησε τις παραδοσιακές ποικιλίες, για να τις αντικαταστήσει με υβρίδια. Από τη στιγμή που έγινε η μετάβαση αυτή, ο γεωργός είναι υποχρεωμένος κάθε χρόνο να αγοράζει σπόρους σποράς από εταιρίες, κυρίως Oλλανδικές και Iσραηλίτικες. Άρα η αύξηση της απόδοσης (και η σύνδεσή της με την επιδότηση κυρίως στη δεκαετία του ‘80 και ‘90) τον κατέστησε εξαρτημένο. Σκεφτείτε απλά τι θα συνέβαινε αν μία και μόνο χρονιά δε μπορούσαμε να εισαγάγουμε σπόρους σποράς.
H γεωργική παραγωγή θα μειωνόταν ραγδαία, καθώς δε θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν αρκετές γεωργικές εκμεταλλεύσεις. Φυσικά δεν είναι η μόνη μετάβαση που έγινε χωρίς μελέτη στην Eλλάδα, αλλά σε αυτή την περίπτωση ακόμη και εμείς σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μία τεράστια έκπληξη. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία που παρακολουθώ, αρκετά συστηματικά, ουδέποτε στη χώρα μας πραγματοποιήθηκε μία συστηματική μελέτη για τη σύγκριση της απόδοσης υβριδίων και παραδοσιακών ποικιλιών.
Όλοι και κυρίως οι γεωπόνοι δεχόμασταν a priori την υπεροχή των υβριδίων, ενώ υποτίθεται ότι παραβλέπαμε την υποβάθμιση της ποιότητας των προϊόντων για χάρη της αύξησης της απόδοσης.Στην πραγματικότητα τα υβρίδια μπήκαν στη γεωργική πρακτική στη χώρα μας μαζί με τον εκσυγχρονισμό της γεωργικής εφαρμογής (μηχανήματα, αρδεύσεις, φυτοφάρμακα και λιπάσματα).Όσο και αν μοιάζει παράλογο, κανείς δε δοκίμασε τις παραδοσιακές ποικιλίες σε ιδανικές συνθήκες. Έτσι σιγά σιγά, ως καταναλωτές εξοικειωθήκαμε με τομάτες υβριδίων, οι οποίες είναι πρακτικά άγευστες, ωστόσο μπορούν να διατηρηθούν ένα μήνα στο ψυγείο. Σήμερα, που όλο και περισσότεροι καταναλωτές ζητούν την ολική επαναφορά της γεύσης στο καθημερινό τραπέζι, είναι ξανά η ώρα των παραδοσιακών ποικιλιών.
Mε αυτή την προοπτική το ξεχασμένο γενετικό υλικό που αντικαταστάθηκε τόσο βίαια, σήμερα μοιάζει πραγματικός θησαυρός για τον κάθε ερευνητή. Tα φυτά των παραδοσιακών ποικιλιών καλά προσαρμοσμένα στο περιβάλλον που καλλιεργήθηκαν για σειρά χρόνων και για πολλές γενεές, έφεραν γενετικό φορτίο που τους επέτρεψε να επιζήσουν στη δοκιμασία του πιο σκληρού κριτή. Tης φύσης. Αυτός ο σκληρός κριτής πετάει έξω οτιδήποτε δε μπορεί να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις του. Oι παραδοσιακές ποικιλίες, με αυτή την έννοια, κρύβουν στο γενετικό τους υλικό απαντήσεις στις περιβαλλοντολογικές προκλήσεις, στις οποίες σήμερα απαντάμε με τη χρήση φυτοφαρμάκων.



Συνεργασία ιδρύματος "Καπετάν Βασίλης" και ΤΕΙ Πελοποννήσου



Σε αυτή την κατεύθυνση το Ίδρυμα Kαπετάν Bασίλης χρηματοδότησε την καταγραφή των παραδοσιακά καλλιεργούμενων ποικιλιών της Μεσσηνίας σε συνεργασία με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. H προσπάθεια αυτή συνεχίστηκε και παρουσιάστηκε με επιτυχία στις πολλές εκδηλώσεις του Ιδρύματος.
Πρόσφατα, το TEI Πελοποννήσου και τα εργαστήρια γενετικής-βιοτεχνολογίας και χημείας με επιστημονικούς υπεύθυνους τον υπογράφοντα το άρθρο και τον Δρ. I. Σπηλιώπουλο αντίστοιχα, χρηματοδοτήθηκαν για τη μελέτη της παραδοσιακής ποικιλίας τομάτας «Xοντροκατσαρή» από το Ίδρυμα Kαπετάν Bασίλης.
O απώτερος σκοπός της έρευνας είναι να εισαγάγουν τη συγκεκριμένη ποικιλία στη γεωργική πρακτική ξανά, ακόμη και σε συνθήκες υπερεντατικής καλλιέργειας όπως η υδροπονία, αλλά και να αποδείξουν την υψηλή θρεπτική της αξία. Eίναι ευτυχής συγκυρία ότι ένα τόσο σημαντικό Ίδρυμα μπορεί να χρηματοδοτεί έρευνα στο νομό Mεσσηνίας και πιστεύω πως είναι πια σειρά του καταναλωτή να μάθει να αγοράζει όχι μόνο με την όραση αλλά και με τη γεύση και την όσφρηση.
Eίναι επομένως σημαντικό να ξεφύγουμε από τα τυποποιημένα ομοιόμορφης εμφάνισης προϊόντα, αλλά ταυτόχρονα να δώσουμε την ευκαιρία στους παραγωγούς να καλλιεργήσουν ξανά τα δικά τους σπόρια, σπάζοντας τον κύκλο της εξάρτησής τους από μεγάλες εταιρίες.



Πηγή: Αντώνης Πετρόγιαννης, tharrosnews.gr

Πως Κλαδεύουμε την Ντομάτα για να Δέσουν Καλύτερα οι Καρποί!

Πολλοί δεν ξέρουν ότι και η τομάτα χρειάζεται κλάδεμα ή αμελούν αυτή την εργασία, που στην πραγματικότητα είναι υπεύθυνη για την ποιότητα των καρπών.

Έξι καλοί λόγοι για να κλαδέψετε και να κορυφολογήσετε τις ντομάτες είναι:

• Για να είναι ο καρπός την ντομάτας πιο γευστικός.
• Για να έχουν οι καρποί μεγαλύτερο μέγεθος.
• Για να αξιοποιήσετε το 100% την ανάπτυξής της όλη τη σεζόν.
• Για να διατηρήσετε φύλλα τους καρπούς και το στέλεχος του φυτού που βρίσκεται κοντά στο έδαφος απαλλαγμένο από παράσιτα, έντομα και ασθένειες από μύκητες.
• Για να διατηρήσετε το σχήμα των φυτών ομοιόμορφο και εύκολα διαχειρίσιμο.
• Για να επιτρέψετε τις ντομάτες που θα αναπτυχθούν στο τέλος της σεζόν να ωριμάσουν πριν πιάσουν τα πρώτα κρύα.

Το κλάδεμα στην ντομάτα έχει να κάνει με την αφαίρεση βλαστικών τμημάτων που μας είναι αχρείαστα. Τέτοια βλαστικά μέρη του φυτού μερικές φορές ονομάζονται λαίμαργα, επειδή καταναλώνουν τους χυμούς του φυτού για την ανάπτυξή τους. Αυτοί οι λαίμαργοι βλαστοί βρίσκονται στην μασχάλη του σύνθετου φύλλου (στο σημείο που κάνει σχήμα V με το κύριο στέλεχος) και αναπτύσσονται πλευρικά.

Το κόψιμο ή ο περιορισμός της ανάπτυξης αυτών των βλαστικών τμημάτων επιτρέπει σε ένα φυτό τομάτας να επικεντρώσει την ενέργειά και την κατανάλωση των θρεπτικών συστατικών του στην ανάπτυξη των καρπών και όχι για νέο φύλλωμα και νέους βλαστούς. Τα φυτικά σάκχαρα που θα καταναλώνονταν για τους νέους βλαστούς θα χρησιμοποιηθούν να βελτιώσουν τη γεύση και το μέγεθος των καρπών της ντομάτας.

Δεν χρειάζονται όλες οι ντομάτες αυτού του είδους το κλάδεμα. Υπάρχουν μερικές ποικιλίες που έχουν καθορισμένο σχήμα θαμνοειδές και δεν μεγαλώνουν περαιτέρω. Τέτοιες ποικιλίες δεν έχουν ανάγκη από κλάδεμα.

Αντιθέτως οι αναρριχώμενες ποικιλίες που αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα σχηματίζουν πλευρικούς βλαστούς που τις βοηθούν να αναρριχηθούν. Τέτοιες ποικιλίες παράγουν συνεχώς βλάστηση και καρπούς μέχρι οι συνθήκες του περιβάλλοντος να προκαλέσουν το μαρασμό του φυτού.

Οι βλαστοί που αναπτύσσονται στη μασχάλη των σύνθετων φύλλων σε αυτές τις ποικιλίες δεν θα σχηματίσουν καρπούς. Οι καρποί σχηματίζονται στο βλαστικό στέλεχος καθώς το φυτό συνεχίζει να αυξάνεται. Στο βασικό στέλεχος σχηματίζονται συνεχώς άνθη και καρπούς σε όλα τα στάδια της ανάπτυξης του φυτού και σε όλο το βιολογικό του κύκλο. Έτσι το κλάδεμα είναι ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλίσουμε τον έλεγχο του φυτού και καλύτερη παραγωγή.

Πότε Πρέπει να Κλαδέψω Ένα Φυτό Τομάτας;

Μπορείτε να κλαδέψετε μια ντομάτα, ανά πάσα στιγμή. Και στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής της και όταν έχει αυξηθεί αρκετά. Αρχίστε να κλαδεύετε το φυτό όταν έχει ύψος 30 με 45 εκατοστά.

Στόχοι του Κλαδέματος:

• Κλαδέψτε για να δημιουργήσετε ένα έως τέσσερα κύρια στελέχη.
• Κλαδέψτε ώστε κάθε στέλεχος να έχει περίπου το ίδιο μήκος.
• Κλαδέψτε για να κρατήσετε το σχήμα του φυτού σε ένα μέγεθος που θα μπορείτε να το διαχειρίζεστε εύκολα.
• Κλαδέψτε για να κρατήσετε τα φύλλα και τους βλαστούς του φυτού πάνω και μακριά από το έδαφος αφαιρώντας τα φύλλα και τους βλαστούς κάτω από την πρώτη σειρά των φρούτων.
• Κλαδέψτε τα έτσι ώστε τα ανώτερα φύλλα να μην κρύβουν το φως του ήλιου και ρίχνουν σκιά στα κατώτερα. (Οι ακτίνες του ήλιου πρέπει να βλέπουν όλα τα φύλλα για να υπάρξει φωτοσύνθεση. Η φωτοσύνθεση είναι αναγκαία για την παραγωγή φυτικών σακχάρων που απαιτούνται για την ανάπτυξη και την παραγωγή των καρπών.)
• Αποφύγετε να κλαδεύετε μεγάλα φύλλα που βρίσκονται ακριβώς πάνω από τους καρπούς. Αυτά τα φύλλα προστατεύουν τους καρπούς και το κύριο στέλεχος από τα ηλιακά εγκαύματα.
• Κλαδέψτε με τρόπο που να επιτρέπει την κυκλοφορία του αέρα στο εσωτερικό του φυτού. Η κυκλοφορία του αέρα βοηθά να αποτραπούν ασθένειες και παρασιτισμοί από έντομα.

Σχηματική Αναπαράσταση της ορολογίας που χρησιμοποιείται στο άρθρο.

Το Κλάδεμα της Τομάτας Βήμα Προς Βήμα:

Ξεκινήστε να κλαδεύετε τις τομάτες σας όταν αυτές είναι καλά εγκατεστημένες και αναπτύσσονται φυσιολογικά.

1. Όταν το φυτό φτάσει σε ύψος τα 30 με 45 εκατοστά, αφήστε την κορυφαία ταξιανθία να ανθίσει και κόψτε όλες τις άλλες που σχηματίστηκαν κάτω από αυτήν. Η κορυφαία ταξιανθία ή αλλιώς δέσμη ανθέων θα δώσει τους πρώτους καρπούς του φυτού.
2. Κόψτε όλα των φύλλα και τους βλαστούς κάτω από την πρώτη ταξιανθία, αφού αναπτυχθεί το κύριο στέλεχος.
3. Αποφασίστε αν θέλετε να αφήσετε έναν κύριο βλαστό ή περισσότερους. Οι μονοστέλεχες ντομάτες δεν απαιτούν πολύ χώρο και μπορούν να καλλιεργηθούν σε μικρότερες αποστάσεις. Ωστόσο, παράγουν λιγότερους καρπούς από τα φυτά που έχουν περισσότερα κύρια στελέχη. (Οι περισσότερες ποικιλίες τομάτας επιτρέπουν την ανάπτυξη δύο ή τριών και μερικές φορές τεσσάρων στελεχών).
4. Για ένα δεύτερο στέλεχος, επιτρέψτε στον βλαστό που βρίσκεται στη μασχάλη του σύνθετου φύλλου ακριβώς πάνω από την πρώτη ταξιανθία να αναπτυχθεί. Αυτό θα είναι το δεύτερο κύριο στέλεχος.
5. Για ένα τρίτο στέλεχος, επιτρέψτε στον βλαστό που βρίσκεται στη μασχάλη του σύνθετου φύλλου ακριβώς πάνω από το δεύτερο στέλεχος να αναπτυχθεί. Τα κύρια στελέχη της καλλιέργειας δεν θα πρέπει να απέχουν περισσότερο από έναν κόμβο μεταξύ τους. Αυτό θα διασφαλίσει ότι το φυτό αναπτύσσεται ισχυρά από τη βάση του.
6. Όταν αποφασίσετε να αφαιρέσετε τους πλευρικούς βλαστούς στις μασχάλες των φύλων μην το κάνετε όταν η ανάπτυξή τους είναι μικρή. Επιτρέψτε σε δύο σειρές φύλλων να αναπτυχθούν σε ένα τέτοιο λαίμαργο βλαστό και κόψτε τον βλαστό πάνω από τα δύο σύνθετα φύλλα που σχηματίστηκαν. Αυτά τα φύλλα θα προστατεύσουν τους καρπούς και το στέλεχος από τα ηλιοεγκαύματα.
7. Ελέγξτε το φυτό μία φορά την εβδομάδα για να κόβετε με τον παραπάνω τρόπο κάθε ανεπιθύμητη τέτοια βλάστηση.
8. Όταν το φυτό φτάσει στο επιθυμητό ύψος, συνήθως όχι ψηλότερα από το υποστήριγμα του, 1,5 με 2 μέτρα από το έδαφος, αφαιρέστε κάθε νέο αυξανόμενο βλαστό και τον κορυφαίο. Γρήγορα, το φυτό θα εγκαταλείψει την προσπάθεια να αυξηθεί σε ύψος και θα επικεντρωθεί στην ανάπτυξη των βλαστών που επιθυμείτε στο ενδιάμεσο τμήμα και των καρπών. Συνεχίστε να αφαιρείτε οποιοδήποτε νέο βλαστό που δεν θέλετε. Έτσι έχετε τον έλεγχο της οριζόντιας ανάπτυξης τους φυτού και του δίνεται ένα πιο συμπαγές σχήμα ώστε να υπάρξουν περισσότερα άνθη και καλύτερης ποιότητας καρποί σε ολόκληρο το ύψος του.
9. Όποτε έχετε αμφιβολίες, για το αν θα πρέπει να κλαδέψετε κάποιο βλαστό, μην τον αφαιρείτε. Με τον καιρό, όταν θα αποκτήσετε περισσότερη εμπειρία το κλάδεμα θα σας φανεί πιο εύκολο και θα το κάνετε πιο διαισθητικά.

Προσέξτε, για να είμαι ξεκάθαρος, οι πλάγιοι βλαστοί δεν έχουν καμία σχέση με τον κορυφαίο οφθαλμό που αναπτύσσει το κύριο στέλεχος του φυτού. Οι πλάγιοι βλαστοί αναπτύσσονται στη μασχάλη των φύλλων και σχηματίζουν διακλαδώσεις με τον κύριο βλαστό. Αυτές τις διακλαδώσεις πρέπει να αφαιρέσετε από τον κύριο βλαστό στα πρώτα 7 βήματα του παραπάνω οδηγού.

Του Θανάση Αργυρόπουλου (Γεωπόνος ΑΠΘ)

Πηγή: share24.gr

Κήπος

Πηγή: Τι λες τώρα

Καλλιέργεια Δενδρολίβανου

Ένα βότανο γεμάτο αντιοξειδωτικά!

Τα βότανα και τα αφεψήματα αποτελούν σημαντική πηγή αντιοξειδωτικών και μάλιστα πολλά από αυτά είναι αρκετά δημοφιλή στην Ελληνική επικράτεια. Το δενδρολίβανο αποτελεί ένα από τα βότανα που κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος στις εναλλακτικές καλλιέργειες που προτιμούν οι Έλληνες παραγωγοί.

Tο γραφείο μας αναλαμβάνει τη μελέτη και την κατάλληλη καθοδήγηση, μέσα από την ορθή συνεργασία γεωπόνων, περιβαλλοντολόγων, οικονομολόγων και άλλων απαραίτητων επιστημόνων, τόσο κατά την έναρξη όσο και κατά την περίοδο παραγωγής.

Εδαφοκλιματικες συνθηκες

Το φυτό αντέχει τόσο σε υψηλές όσο και σε χαμηλές θερμοκρασίες. Προτιμά συνθήκες πλήρους ηλιοφάνειας. Ευδοκιμεί σε εδάφη καλά στραγγιζόμενα, πεδινά αλλά και σε υψόμετρο μέχρι τα 600 μέτρα.

Καλύτερη απόδοση με περισσότερο άρωμα βρέθηκε σε εδάφη με pH6-7 και υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο. Έχει μέτριες απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία και κατά συνέπεια μπορεί ως καλλιέργεια να αξιοποιήσει εδάφη υποβαθμισμένα και ξηρικές συνθήκες.

Ως προς τον πολλαπλασιασμό του φυτού δεν ενδείκνυται πολλαπλασιασμός με σπόρο καθώς παρουσιάζει μειωμένη βλαστικότητα. Προτιμώνται μοσχεύματα  μήκους 15 εκ. που παίρνονται από τις κορυφές των βλαστών και αφού ριζοβολήσουν φυτεύονται την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Αν τα μοσχεύματα προέρχονται από ώριμο ξύλο μπορούν να εγκατασταθούν απευθείας στην οριστική τους θέση. Στα ξηρικά χωράφια οι αποστάσεις των φυτών στην ίδια γραμμή είναι 0,6 m και μεταξύ των γραμμών 0,8 m, ενώ στις αρδευόμενες μεγαλύτερες, 1-1,5 m μεταξύ των γραμμών και 1 m πάνω στη γραμμή, έτσι απαιτούνται περίπου 1.500-2.500 φυτά ανά στρέμμα.

Το αιθέριο έλαιο του δενδρολίβανου λαμβάνεται από τα άνθη, τα φύλλα και τα μαλακά κλαδιά με ατμοαπόσταξη. Επίσης, το αιθέριο έλαιο παράγεται με υδροαπόσταξη, όπου οι συνθήκες απόσταξης είναι ίδιες με την πρώτη μέθοδο, με μόνη διαφορά ότι το φυτικό υλικό βρίσκεται μέσα στο δοχείο με το νερό που βράζει.

Απόδοση

Η ετήσια απόδοση στην καλλιέργεια δενδρολίβανου φθάνει τα 400 κιλά αποξηραμένων φύλλων και τα έσοδα ανά στρέμμα σε ετήσια βάση μπορούν να προσεγγίσουν τα 800 ευρώ, ενώ στην περίπτωση εκείνη που επιλεγεί βιολογική καλλιέργεια, τα έσοδα διπλασιάζονται και φθάνουν τα 1.600 ευρώ ανά στρέμμα.

Η τιμή πώλησης του δενδρολίβανου (βελόνες) ανέρχεται σε 2 ευρώ το κιλό και διπλασιάζεται στα 4 ευρώ όταν προέρχεται από βιολογική καλλιέργεια. Η περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο επηρεάζεται από τις εδαφοκλιματικές συνθήκες και κυμαίνεται από 1,5% έως 3,0% ξηρού βάρους.

Χρήσεις

Το αιθέριο έλαιο του δενδρολίβανου χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική, την αρωματοθεραπεία και την κοσμετολογία. Επίσης, η αυξημένη ζήτηση για τρόφιμα ασφαλή και φυσικά, χωρίς χημικά συντηρητικά, οδήγησε στην έρευνα της αντιμικροβιακής δράσης των αιθέριων ελαίων. Πρόσφατες εργασίες έδειξαν ότι το αιθέριο έλαιο του δενδρολίβανου είναι αποτελεσματικός αντιμικροβιακός παράγοντας εναντίον μικροοργανισμών που προσβάλλουν τρόφιμα όπως η Listeria monocytogenes, η Salmonella typhimurium, το Escherichia coli, η Shigella dysenteria, ο Bacillus cereus και ο Staphylococcus aureus. Επίσης, βρέθηκε πως εμποδίζει τη δράση βακτηρίων και μυκήτων που καταστρέφουν τα τρόφιμα.

Σημαντικό βοήθημα για την ανάπτυξη της καλλιέργειας αποτελούν τα επιδοτούμενα προγράμματα που ενισχύουν τις επενδύσεις των αρωματικών – φαρμακευτικών φυτών.

Πηγή: http://agrosimvoulos.gr

Τέσσερα λαχανικά "σύμμαχοι" της υγείας σας

Η άνοιξη έχει μπει για τα καλά φέρνοντας μαζί της ποικιλία λαχανικών και φρούτων για να εμπλουτίσουμε τη γεύση αλλά και τη θρεπτική αξία της διατροφής μας.

Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της άνοιξης έχουμε τη δυνατότητα να καταναλώσουμε και ορισμένα «ιδιαίτερα» λαχανικά που δύσκολα βρίσκουμε τον υπόλοιπο χρόνο, όπως για παράδειγμα οι αγκινάρες και τα σπαράγγια.

Παρακάτω λοιπόν, θα δείτε 4 είδη ανοιξιάτικων λαχανικών υψηλής διατροφικής αξίας, που δε θα πρέπει να λείπουν από το διαιτολόγιό σας αυτή την περίοδο:

Αγκινάρα

Πλούσια πηγή φυτικών ινών, φυλλικού οξέος, το οποίο παίζει βασικό ρόλο στη διαδικασία σύνθεσης του DNA και βιταμίνης C, που δρα ως αντιοξειδωτικό ενισχύοντας την άμυνα του οργανισμού. Επιπλέον, περιέχει κάλιο, μαγνήσιο, βιταμίνη Κ, φλαβονοειδή καθώς και ινουλίνη, έναν ολιγοσακχαρίτη που ανήκει στην ομάδα των πρεβιοτικών και προάγει την ανάπτυξη και διατήρηση της υγιούς μικροχλωρίδας του εντέρου.

Αρακάς

Αμυλούχο λαχανικό το οποίο προσφέρει πρωτεΐνες φυτικής προέλευσης, αδιάλυτες φυτικές ίνες, που βοηθούν στην καλή λειτουργία του εντέρου, αλλά και διαλυτές, που έχει φανεί ότι ασκούν καρδιο-προστατευτική δράση, μειώνοντας τα επίπεδα LDL («κακής») χοληστερόλης. Από την άλλη, διαθέτει υψηλή περιεκτικότητα σε φυλλικό οξύ, βιταμίνη Κ και βιταμίνη Α και είναι καλή πηγή μετάλλων και ιχνοστοιχείων, όπως το μαγνήσιο, ο φώσφορος, ο ψευδάργυρος και το κάλιο. Ακόμη, είναι πλούσιος σε πολυφαινόλες, που ασκούν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, αλλά και άλλες ενώσεις, που φαίνεται ότι ασκούν υπολιπιδαιμική και αντικαρκινική δράση.

Σπανάκι

Εξαιρετική πηγή βιταμίνης Κ και βιταμίνης Α, που είναι απαραίτητη για την υγεία των ματιών και τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Επιπλέον, είναι πηγή φυτικών ινών, φυλλικού οξέος, μαγνησίου, καλίου, βιταμίνης Ε, βιταμίνης C, φωσφόρου, μαγγανίου και ψευδαργύρου. Από την άλλη, περιέχει ασβέστιο και σίδηρο, τα οποία ωστόσο παρουσιάζουν χαμηλή βιοδιαθεσιμότητα. Τέλος, περιέχει λουτεΐνη και ζεαξανθίνη, συστατικά που σχετίζονται με την υγεία των ματιών, ενώ μειονέκτημά του είναι η υψηλή περιεκτικότητα σε οξαλικά οξέα, τα οποία εμποδίζουν την απορρόφηση ορισμένων θρεπτικών συστατικών και παράλληλα μπορεί να συμβάλλουν στο σχηματισμό νεφρόλιθων και κρυστάλλων ουρικού οξέος.

Σπαράγγι

Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη Κ, φυλλικό οξύ και βιταμίνη Α και σημαντικές ποσότητες θειαμίνης, ριβοφλαβίνης, νιασίνης, ασβεστίου, φωσφόρου, μαγνησίου και καλίου. Επιπλέον, είναι πλούσια πηγή καροτενοειδών, φλαβονοειδών, γλουταθειόνης και βιταμίνης Ε, που προστατεύουν τα κύτταρα από την επιβλαβή δράση των ελευθέρων ριζών, καθώς και ασπαραγίνης, ενός αμινοξέος που ασκεί διουρητική δράση στον οργανισμό.

Πηγή: iatrikanea.gr

Παυλώνια

Καταρράκτης Παλαιοκαρυάς

Η Παλαιοκαρυά βρίσκεται σε μια χαράδρα ασύγκριτης φυσικής ομορφιάς, 25 χιλιόμετρα από την πόλη των Τρικάλων.
Η τοξωτή γέφυρα της Παλαιοκαρυάς βρίσκεται 500 μ. πριν το χωριό της Κάτω Παλαιοκαρυάς, δίπλα στο φράγμα του Πορταϊκού. Το γεφύρι έχει μήκος 26 μέτρα, άνοιγμα τόξου 19 μέτρα και ύψος από την κοίτη του ποταμού 10 μέτρα, ενώ πίσω του πέφτει εντυπωσιακός ένας καταρράκτης ύψους 12 μέτρων, που συνεχίζει σ” έναν μικρότερο ύψους 2 μέτρων. Η βοή από τη πτώση του νερού προκαλεί ένα αίσθημα δέους. Στο βάθος, τα βουνά της Κατούνας και οι κορυφές Γκρόπα και Καράβα κατάφυτα με έλατα και βαλανιδιές στολίζουν το τοπίο της περιοχής με ιδιαίτερη ομορφιά.

Κουτσουπιά

Η Κουτσουπιά, λατ. Cercis siliquastrum, (επιστ. Κέρκις η κερατονιοειδής) λέγεται και κότσικας^.  Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο δέντρο της Μεσογειακής και της ελληνικής υπαίθρου που ξεχωρίζει κάθε άνοιξη στους αγρούς με τα πυκνά μωβ άνθη της.

Η κουτσουπιά είναι φυλλοβόλο δέντρο που φτάνει σε ύψος τα πέντε μέτρα. Έχει φύλλα καρδιοειδή και άνθη έντονα μωβ. Η περίοδος ανθοφορίας της είναι από τα τέλη Φεβρουαρίου μέχρι και τα τέλη Απριλίου. Αναπτύσσεται τόσο στην παραθαλάσια όσο και στην ορεινή ζώνη. Φυτεύεται συχνά σε πάρκα στις πόλεις ως καλλωπιστικό φυτό και πολλαπλασιάζεται με σπέρματα. Στα Αγγλικά αναφέρεται ως 'Δέντρο του Ιούδα' από παράφραση του arbre de Judée (δέντρο της Ιουδαίας).
Χάρη στο ωραίο του φύλλωμα και στην πλούσια ανθοφορία του, θεωρείται εξαιρετικό καλλωπιστικό δένδρο, γι΄αυτό και φυτεύεται στους κήπους. Έχει καλής ποιότητας ξύλο, το οποίο χρησιμοποιείται στην τορνευτική.